Narrativa de Posguerra: Eduardo Blanco Amor
- 1. E. Blanco Amor: Escolma de textos de A esmorga TEXTO 1 A chuvia segu鱈a a Deus dala e sent鱈ase a enxurrada baixando dos altos do souto a escacharse descontra os bacelos do hortal e a rolar polos carreiros trocados en regatos. Eu emborquei os p辿s na cinza para me librar daquela mestura de dor e pro鱈do que non se pod鱈a aturar, e quedeime m叩is aloleado. O tempo segu鱈a con 叩er de tronada, anque cambeando a norde: pu単辿rase tan fusco que tivemos que alcender un quinqu辿, pois somellaba xa ter vido a noite. 臓que ben se estaba al鱈, naquela morneza ao p辿 do lume con aquela augardente amorosi単a, que eu beb鱈a de a pouco para sentir o gosto de bebela con todo o xuicio, namentres f坦ra bruaba o vento nos cantos do casal e rip叩balles as ponlas a unhas silveiras que se v鱈an pola vent叩 que daba ao xard鱈n do pazo...! Se non fose polo arrecendo da comida que estaba porparando o Milhomes, ata gosto me dar鱈a irme quedando adormentado, as鱈 como estaba, n炭o, coa fronte pousada nos xoenllos, sentindo asubiar os mollos no lume, ceibe do "pensamento". Comemos como abades e bebemos a nos fartar do mellor da cosecha vella que o Pega 鱈a traendo nunha canada, dun pipote, que era o dos se単ores. Baleiramos unha boa media ducia de canadas, coasi sen sentilo non s坦 porque manxamos moit鱈simo, sen坦n porque ti単a un labio suave e groso ao mesmo tempo,e non era como ese vi単o chirl叩n que se bebe como graciosa e nunca se ve cheio. Logo voltamos 叩 augardente, anque esta vece queimada con zucre moreno... 多Que ben se estaba, sandi坦s, na morneza daquela farta bodega, ata daba preguiza o p坦rse a pensar que aquilo finar鱈a de al鱈 a pouco e que un ter鱈a que sa鱈r e apandar outra vegada coa chuvia, co vento, coas cousas do mundo cabr坦n...! Texto 2 O altar maior loc鱈a todo aceso de candeas, que moito me chamou a atenci坦n que a tales horas da noite isto socedese. Estaban al坦, a car坦n, d炭as ou tres ducias de cabaleiros, pois mulleres non se v鱈an, todos axoenllados, e ouv鱈ase o besbellar dos rezos a pouca voce, e todos moi xuntos e rezando a eito, coma si estivesen botando unha lada鱈単a, desas das misi坦s ou das rogativas... Eu non sab鱈a c坦mo trepar co raio das chancas ferradas pra que non fixesen estrondo nas laxes. Un daqueles cabaleiros algo debeu de apercibire porque se voltou pra abesullare, pro xa n坦s estabamos acochados tras dunhas colunas, descontra un confesonario. Nestas, renxeu un pouqui単o a porta e vimos 坦 municipal, que por certo era o t鱈o Sardi単a, met鱈a o morro un pouco, pro non pasou de e鱈. Anque non nos pod鱈a ver onde estabamos, por si es caso met鱈monos no confesonario no mesmo istante en que de novo nos tentaba aquela fodida risa. O t鱈o Sardi単a fitou un istante e logo foise, arrimando a porta a modi単o. Ficamos un pouco sen sa鱈r, agardando a que se alonxara por si lle daba por voltar a meter os fuci単os, e mentrestanto encetamos a segunda garrafa de augardente que estaba tan baril coma a primeira e que somellaba tere alg炭n engado co aquele seu xeito de pornos tan ledos. Texto 3 Contoume meu pai, pra me precavere, que unha Noiteboa, que os se単ores f坦ranse pra a vila, a pasala cos parentes, fixeron unha desas que arden nun candil...Dempois de fart叩rense coma marraus, fora a ialma, e de beberen at辿 trousalo, meteuse o demo niles e fard叩ronse de pes a cabeza coa roupa dos donos, e moi metidos en palet坦s e polis坦s f坦ronse a bailar ribeiranas na saa dos espellos, coa Fuca e mais o Berzas, que son os criados m叩is vellos, sentados no estrado faguendo de se単ores que polo visto estaban b辿bedos coma dous dises vedra単os tolos que po単en follateiras e disque 坦 outro d鱈a 1
- 2. non se acordaban de nada. Cando chegaron os donos, 坦 mediar a ma単叩, par辿s que hab鱈a un grande estropicio, e moitos a鱈nda estaban a dormir a rolla onde os collera o sono, at辿 nos leitos dos amos e dos nenos, que par辿s que foi o que m叩is os encabuxou... E anque os se単ores son bos coma o pan, bot叩ronnos a todos, non sendo os vellos. Da mozarr鱈a dos criados non quedou ningu辿n, anque pediron e meteron moitos empe単os... E hastra disque d炭as rapazas de rairo, que estaban a xornal pra a costura, resultaron logo pre単adas, anque a xente fala moito... Pro o caso 辿 que dende aquela, ningu辿n pode chegarse 叩 bodega sen licencia, e moito menos estando o alquitareiro, pois polo visto naquil tempo, cando se andaba na estila, co gallo de viren a probar o augardente papaban cada p鱈tima que... O Pega era moi garuleiro, e cando se met鱈a na leria esbardallaba sen darse acougo nen pra remudar os azos. Eu nin ti単a mentes de lle responder e, polo que se v鱈a, os outros tam辿n o deixaban palicar sen darlle moitos creto 坦 que dec鱈a. Texto 4 Namentras o Bocas i eu andabamos a arreparar cousas, o Milhomes pux辿rase a remexer nun moble que ti単a trazas de ser arcaz posto de pe, todo cheio de caixonci単os moi feitucos, coma de xoguete. Cando ollei que sacaba dun deles unhas alfaias, funme para el tencionando de lle empecer que fixese tal cousa, pois como xa te単o dito unha cousa 辿 andar de parranda i outra ser caloteiro. Pero o Bocas meteuse por medio e pux辿ronse os dous a furgar nos caixonci単os, que foi nesas cando deron coas onzas de ouro que se lle alcontraron ao Bocas no peto... Porque o Bocas deulle ao outro todas as alfaias, menos uns pendentes e un anel moi fermoso, que sen d炭bida eran para darllos 叩 Viguesa... Non 辿 por botar por ela fac辿ndome agora o inocente, pero p坦deme crer vostede que en toda esta fachucada de ladroeiros eu non me met鱈n , que enriba do meu corpo ren se atopou que non fose meu, como vostede sabe e como xa dixen no coarteli単o, anque mallaron en min canto quixeron aqueles criminales para que dixese onde ti単a agachadas as cousas...Si, se単or, foron eles e ningu辿n m叩is, que a鱈nda escomenzaron a tarefa moi postos de acordo, pero logo cando 鱈an aparecendo outras cousas, pux辿ronse a rifar pola rapa単ota que estoxaba o鱈los...En canto os ollei as鱈, tan destemidos e asa単ados no roubo, decateime que non eran os rapaces que eu supu単a ter ben co単ecidos, a鱈nda coas s炭as chatas propias da mozarr鱈a esmorgante, sen坦n xente que deb鱈a estar afeita a esa cras de aduvios e nagocios. Conque, aporveitando que estaban tan ocupados naquela compartilla de gitanos, funme asoparando deles a modi単o e cando me vin cabo da porta saquei as chancas dun envi坦n coma se me sacasen a ialma do corpo e pillando un dos cabuchos do candieiro, botei para f坦ra con mente de sa鱈r de al鱈 como puidese. Texto 5 -Si se単or, si; os mesmos. O Juan Fari単a e o Eladio Vilarchao, que est叩n e鱈 nos papeis, son o Bocas e o Milhomes polos alcumes, que 辿 como eiqu鱈 nos co単ecemos todos e que non ofenden a ningu辿n, proque Xan e Aladio poden ser calisquer, pero o Bocas e o Milhomes so poden ser os que son, do mesmo xeito que eu son Cipriano Canedo e me chaman Cibr叩n ou o Castizo, como vostede guste, pois o meu pai ti単a un castizo para servire porcas, con licencia...Anque tam辿n me chaman o Ti単ica e o Puchapodre, porque de rapaz tiven a ti単a, que me durou ata mozo, e andaba coa gorra moi apegada... - -Non, se単or, non; para 鱈rmonos entendendo, pois xa me vou deprocatando que vostede non 辿 deiqu鱈... 2
- 3. E. Blanco Amor: Escolma de textos de A esmorga - Non, se単or, non; non 辿 que me importe sen坦n para que me entenda, pois tam辿n lle tivemos un capataz, que era da parte dos murcios, que a鱈nda fal叩ndolle na s炭a fala non nos entendiamos...Pois indo ao asunto, eran Xanci単o o Bocas, ou Alifante ou o Peitodemacho, e m叩is Aladio o Milhomes, ou o Papaganduxos, ou o Setesaias, ou o Maricallas, tam辿n como a vostede lle pete, que eiqu鱈 todos temos onde escoller... Conque arrode叩ronme rindo e zapic叩ndome nas encostas, e o Milhomes bilisc叩ndome na entreperna, como ti単a por fodido costume, e querendo botarme a manta por enriba. Deix叩raos na Taberna do Nariz叩n, hab鱈a dous d鱈as, que era s叩bado, no comezo dunha daquelas esmorgas que os fixeran tan sonados entre todos os esmorguistas de Auria e dos arredores, nas que se met鱈an e non sa鱈an ate quedar guindados por e鱈... 3