More Related Content
What's hot (7)
อารยธรรมอิȨึϸยสมัยก่อȨระวัติศาตร์
- 1. แม่น้ำสินธุเป็นแหล่งก้ำเนิดอำรยธรรม อินเดีย และเป็นที่มำของชื่ออินเดีย ปัจจุบันแม่น้ำ สินธุอยู่ในประเทศปำกีสถำน ซึ่งได้แยกตัวออกจำก อินเดียเมื่อ ค.ศ. ๑๙๔๗
- 3. หลักฐำนที่เก่ำแก่ที่สุด คือ ขวำนก้ำปั้น ท้ำจำกหิน อำยุประมำณ ๔๐๐,๐๐๐ ปี อยู่ในยุคหินเก่ำ
- 4. อำรยธรรมยุคโลหะหรืออำรยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุเริ่มประมำณ ๕,๐๐๐ ปีล่วงมำแล้ว เป็นอำรยธรรมอินเดียดังเดิม เรียยกว่ำเผ่ำทรวิฑหรือทรวิฑเดียนหรือทมิฬ ชำวเผ่ำมีรูปร่ำงเล็ก ผิวคล้ำ แหล่งอำรยธรรมอยู่ที่เมืองโมเฮนโจ-ดำโรและเมืองฮำรัปปำ(ปัจจุบันอยู่ปำกีสถำน) เมืองฮารัปปา
- 5. เมืองโมเฮนโจ-ดาโร ทังสองเมืองแสดงให้เห็นถึงควำมเจริญแบบอำรยธรรมเมือง มีกำรวำง ผังแบ่งเป็นย่ำนใหญ่ๆและตรอกแคบๆเป็นตัวเชื่อม มีป้อมหรือที่มั่นประจ้ำเมือง มี่ที่อำบน้ำสำธำรณะ แสดงให้เห็นถึงควำมเชื่อในกำรช้ำระร่ำงกำยก่อนพิธีกรรม มีกำรระบำยน้ำ มีย่ำนกำรค้ำ
- 6. บ้ำนเรือนของคนมั่งคั่งเป็นบ้ำน ๒ ชัน สร้ำงด้วยอิฐ มียุ้งข้ำว พืชที่ส้ำคัญ คือ ข้ำว สำลี ลูกเดือย ถั่ว งำ ฝ้ำย เลียงกระบือ แก แพะ หมู สุนัข เป็ด ไก่ ม้ำ รู้จักใช้ทองแดง ส้ำริด หลักฐำนที่ส้ำคัญ คือ ประติมำกรรมรูป เด็กหญิงหรืออำจเป็นนำงระบ้ำ
- 7. เรื่องส้ำคัญ คือ ชำวเมืองมีพยัญชนะใช้หรือยัง มีกำรพบ ประทับตรำมำกกว่ำ ๒,๐๐๐ ชิน อำจเป็นเครื่องหมำยเจ้ำของทรัพย์สิน ตรำประทับมักเป็นรูปสัตว์ มีจำรึกท้ำเป็นเครื่องหมำยประมำณ ๒๓๐ตัว อำจเป็นเพียงเครื่องหมำยหรือตัวอักษรที่อ่ำนไม่ได้ เครื่องหมำยเล่ำนีอำจ เป็นแหล่งก้ำเนิดอักษร ?
- 8. ชำวเมืองนับถือพระแม่ธรณี และ เทพต่ำงๆจ้ำนวนมำกเพรำะมีรูปปั้นตุ๊กตำ เล็กๆที่เด่นมำก คือ รูปปั้นเทวดำมีเขำ และ รูปปั้นครึ่งตัว อำจเป็นพระหรือประมุขเผ่ำชน ห่มผ้ำลำยดอกเฉียงไหล่ ไว้เครำ มีที่คำดผม แยกออกจำกห่วงกลมตรงหน้ำผำก อำรยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุล่มสลำย เมื่อประมำณ ๑,๕๐๐ ปีก่อนคริสต์ศักรำช อำจเพรำะภัยพิบัติ โรคระบำด หรือพวก อำรยันรุกรำน ตุ๊กตาดินเผารูปเทพีมารดร
- 9. ช่องเขาไคเบอร์ พวกอำรยะหรืออำรยันมีผิวขำว จมูกโด่ง รูปร่ำงสูง ชำวอำรยันได้ยึดบ้ำน ช่อง ทรัพย์สิน ให้ชำวทมิฬเป็นทำส ซึ่งเป็น ที่มำของกำรเกิดชนชัน “วรรณะ”(แปลว่ำสี ผิว) เป็นกำรแยกชนชันโดยดูสีผิวและต่อมำ ก้ำหนดหน้ำที่อำชีพด้วยกำรเป็นนักรบ ท้ำ หน้ำที่ปกป้องต่อสู้และขยำยอ้ำนำจ นักบวช ท้ำหน้ำที่สวดมนต์และอ้อนวอนต่อ เทพเจ้ำให้ประสบควำมส้ำเร็จ ชำวเมือง ท้ำหน้ำที่เลียงสัตว์ ค้ำขำย ต่อมำพวกนักรบ จะเป็นวรรณะกษัตริย์ นักบวชเป็นวรรณะ พรำหมณ์ ชำวเมืองเป็นวรรณะไวศยะหรือ แพศย์ และศูทรท้ำงำนรับใช้ เป็นชนชันต่้ำ
- 10. อำรยธรรมของพวกอำรยันที่ส้ำคัญ คือ กำรแต่งบทสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้ำ ในพิธีบูชำยัน ไม่มีกำรจดบันทึกจนกระทั่งรำวศตวรรษที่ ๘ หรือศตวรรษที่ ๗ ก่อน คริสต์ศักรำช อินเดียจึงเริ่มมีกำรประดิษฐ์ตัวอีกษรและมีกำรจดบันทึก ประวัติศำตร์ช่วงนีเรียก ยุคพระเวท (ประมำณ ๑,๕๐๐ – ๙๐๐ ปีก่อน คริสต์ศักรำช) ตำมชื่อพระเวท คัมภีร์อารยัน
- 11. ๑.ฤคเวท บทสวดอ้อนวอนให้เทพเจ้ำประทำนชัย ชนะ ถือเป็นพระเวทที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด ใช้ในพิธีงำนแต่งงำนและ งำนศพ ๒.ยชุรเวท คัมภีร์อธิบำยวิธีประกอบพิธีบวงสรวง พิธี ที่ส้ำคัญ เช่น พิธีบูชำยัญมนุษย์ บูชำบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว ๓.สำมเวท บทสวดส้ำหรับกำรท้ำพิธีบูชำด้วยน้ำโสท ในพิธีของบ้ำนเมืองหรือกษัตริย์ คัมภีร์ฤคเวท ยชุรเวท สำมเวท เรียกรวมกันว่ำ ตรี เวทหรือไตรเพท และมีคัม ภีร์อถรรพเวทเกิดขึนทีหลัง เรียก รวมกันว่ำ จตุรเวท ๔.อถรรพเวท นับถือเทพและไม่ใช่เทพทังที่ให้คุณ และให้โทษแก่มนุษย์ เช่น ภูติผีปีศำจ
- 12. อำรยธรรมในด้ำนอื่นที่ส้ำคัญ เช่น กำรมีกษัตริย์เป็นประมุข มีสภำช่วยในกำร ปกครอง ครอบครัวมีสำมีเป็นใหญ่ เศรษฐกิจเป็นแบบกึ่งเลียงสัตว์และกึ่งเพำะปลูก สัตว์ เลียงที่ส้ำคัญ ได้แก่ วัว ม้ำ แกะ แพะ ชำวอำรยันชอบดนตรี มีขลุ่ย พิณ กลอง ฉำบ มีผีมือ ในกำรท้ำส้ำริดดีกว่ำ
- 13. อารยธรรมยุคมหากพย์(ประมาณ ๙๐๐ – ๕๐๐ ปีก่อนคริสต์ศักราช) เรียกตำมชื่อ มหำกำพย์ ๒ เรื่อง คือ มหำภำรตะและ รำมเกียรติ์ มหำกำพย์ทังสองเรื่องอำจมีเค้ำโครง มำจำกเรื่องจริง อำรยธรรมยุคนีมีควำมเจริญก้ำวหน้ำ มำกขึน มีกำรก่อตังอำณำจักรของเผ่ำต่ำงๆ มี รำชธำนีถำวร สภำมีอ้ำนำจน้อยลง กำรค้ำและ งำนฝีมือมีมำกขึน มีช่ำงโลหะ ช่ำงทอ ช่ำงย้อมผ้ำ ช่ำงไม้ ช่ำงปั้นหม้อ กำรบันเทิงก็มีมำกขึน มีนัก กำยกรรม นักระบ้ำ หมอดู