![โคลนติดล้อ (สอน Ppt)[1]](https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/ppt1-130205204614-phpapp02-thumbnail.jpg?width=560&fit=bounds)
More Related Content
What's hot (20)
Viewers also liked (16)
Similar to อารยธรรมอิȨึϸย (14)
อารยธรรมอิȨึϸย
- 2. เดิมคือแม่น้ำสินธุในประเทศอินเดีย เป็นแม่น้ำที่มีต้นกำเนิดมำ จำกภูเขำหิมำลัยทำงตอนเหนือ ปัจจุบันคือประเทศปำกีสถำน (แยกจำกประเทศอินเดียปี พ.ศ. 2490) เนื่องจำกควำมขัดแย้ง ด้ำนศำสนำที่ชำวปำกีสถำนส่วนใหญ่เป็นชำวมุสลิมแต่ชำว อินเดียเป็นชำวฮินดู 1.ที่ตั้ง
- 3. อินเดียมีลักษณะภูมิประเทศที่หลำกหลำย ดินแดนทำง ตอนเหนือและตอนใต้ถูกแบ่งแยกจำกกันด้วยที่รำบสูงเด คคำน เป็นผลให้ทั้งสองเขตมีควำมแตกต่ำงกันทั้งด้ำน ภูมิศำสตร์ ทรัพยำกรธรรมชำติ กำรประกอบอำชีพ และ กำรหล่อหลอมอำรยธรรม
- 5. ควำมเจริญเกิดขึ้นเมื่อ 2,500 ปีก่อนคริสต์ศักรำช หรือ ประมำณ 4,500 ปี มีเมืองที่เป็นศูนย์กลำงควำมเจริญคือ เมือง โมเฮนโจ-ดำโร และเมืองฮำรัปปำ ปัจจุบันอยู่ในปำกีสถำน เป็นอำรย ธรรมที่เกิดจำกกำรหล่อหลอมและผสมผสำนควำมเจริญของชนชำติ ต่ำง ๆ ที่มำครอบครอง จนกลำยเป็น อำรยธรรมอินเดีย มีชนชำติ สำคัญที่สร้ำงควำมเจริญคือ ชำวดรำวิเดียน(ทมิฬ) ชำวอำรยัน 2.ความเจริญที่สาคัญ
- 6. 1. สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ยุคโลหะของอินเดียเริ่มเมื่อผู้คนรู้จักใช้ทองแดงและสาริด เมื่อประมาณ2,500 ปี ก่อนคริสต์ศักราช และรู้จักใช้เหล็กในเวลาต่อมา พบหลักฐาน เป็นซากเมืองโบราณ 2 แห่ง ในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้าสินธุ คือ (1) เมืองโมเฮนโจ ดาโร ( Mohenjo Daro ) ทางตอนใต้ของประเทศ ปากีสถาน (2) เมืองฮารับปา ( Harappa ) ในแคว้นปันจาป ประเทศปากีสถานในปัจจุบัน
- 7. 2. สมัยประวัติศาสตร์ อินเดียเข้าสู่ “สมัยประวัติศาสตร์” เมื่อมีการประดิษฐ์ตัวอักษร ขึ้นใช้ประมาณ 700ปี ก่อนคริสต์ศักราช โดยชนเผ่าอินโด – อารยัน ( Indo – Aryan ) ซึ่งตั้งถิ่นฐานในบริเวณลุ่มแม่น้าคงคา ประวัติศาสตร์สมัยโบราณ เริ่มตั้งแต่การถือกาเนิดตัวอักษรอินเดียโบราณ ที่ เรียกว่า “บรามิ ลิปิ” ( Brahmi lipi ) เมื่อประมาณ 700 ปีก่อนคริสต์ศักราช และ สิ้นสุดในราวคริสต์ศตวรรษที่ 6 ซึ่งตรงกับสมัยราชวงศ์คุปตะ ( Gupta ) เป็นยุค สมัยที่ศาสนาพราหมณ์ ฮินดู และพระพุทธศาสนาได้ถือกาเนิดขึ้นแล้ว อักษร บรามิ ลิปิ
- 8. อินเดียสมัยใหม่ภายใต้จักรวรรดิโมกุล (ค.ศ. 1526-1858) อินเดียสมัยใหม่เริ่มต้นด้วยกำรรุกรำนของพวกผสมมองโกล เติร์ก ภำยใต้กำรนำของติมูร์ (Timur) ทำให้อำณำจักรของเดลฮีอ่อนแอ พวก ฮินดูเริ่มมีอำนำจมำกขึ้น ต่อมำประกอบกับภำยในอำณำจักรสุลต่ำนแห่ง เดลฮีเกิดควำมอ่อนแอ เนื่องจำกกำรแย่งชิงรำชสมบัติ เปิดโอกำสให้บำร์บู ซึ่งเป็นทำยำทมีเชื้อสำยห่ำงๆ ยกทัพจำกเมืองคำบูลในอัฟกำนิสถำนเข้ำ รุกรำนเมืองต่ำงๆ ทำงภำคเหนือของอินเดีย ทั้งเมืองพวกฮินดูและมุสลิม สำมำรถยึดนครเดลฮีได้สำเร็จ สถำปนำจักรวรรดิมีกำรปกครองโดย รำชวงศ์โมกุลได้สำเร็จประมำณ ค.ศ.1525
- 9. สมัยเอกราช หลังสงครำมโลกครั้งที่ 2 ขบวนกำรชำตินิยมอินเดียนำโดย มหำตมะ คำนธี และ เยำวรำลห์ เนห์รู ใช้หลักอหิงสำในกำรเรียกร้องเอกรำชจนประสบ ควำมสำเร็จ อังกฤษยอมมอบเอกรำชให้ในปี1947 โดยมีนำยกรัฐมนตรีคน แรก คือ เยำวรำลห์ เนห์รู หลังจำกได้รับเอกรำชอินเดียปกครองด้วยระบอบ ประชำธิปไตย แต่จำกควำมแตกแยกทำงเชื้อชำติและศำสนำทำให้อินเดีย ต้องแตกแยกเป็นอีก 2 ประเทศคือ ปำกีสถำน(เดิมคือปำกีสถำนตะวันตก) และบังคลำเทศ (ปำกีสถำนตะวันออก)
- 10. สังคมและวัฒนธรรมอินเดีย 1. ระบบวรรณะ ตั้งขึ้นโดยชาวอารยัน แบ่งออกเป็น 4 วรรณะ ได้แก่วรรณะพราหมณ์ กษัตริย์ไวศยะ (แพศย์) ศูทร 2. ลักษณะครอบครัว เป็นครอบครัวรวม ชายที่มีอายุมากที่สุด เป็นหัวหน้าครอบครัว 3. ปรัชญาและลัทธิศาสนา อินเดียเป็นแหล่งกาเนิดของศาสนา สาคัญ ได้แก่ พราหมณ์-ฮินดู พุทธ เชน ซิกข์ คาสอนของ ศาสนาต่างๆ มีอิทธิพลต่อการดาเนินชีวิตของชาวอินเดีย
- 11. การเมืองการปกครองของอินเดีย 1. สมัยพระเวท มีการปกครองแบบราชาธิปไตย กษัตริย์เป็นสมมติเทพ 2. สมัยจักรวรรดิ แบ่งเป็น 1. จักรวรรดิมคธ มีการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ 2. จักรวรรดิราชวงศ์โมริยะ แบ่งการปกครองออกเป็น ส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค 3. สมัยแบ่งแยก อาณาจักรต่างๆ ตั้งตัวเป็นอิสระเกิดการรุกรานจากภายนอก คือ กรีก เปอร์เซีย 4. สมัยจักรวรรดิคุปตะ กษัตริย์มีอานาจเต็มในเมืองหลวงและใกล้เคียง ดินแดน ห่างไกลมีเจ้าครองนครปกครอง
- 12. 5. หลังสมัยคุปตะ รำชวงศ์ปำละ –เสนะ เป็นรำชวงศ์สุดท้ำยที่ปกครองก่อนที่ มุสลิมจะเข้ำยึดครองอินเดีย 3. สมัยมุสลิม รำชวงศ์โมกุลซึ่งนับถือศำสนำอิสลำมเข้ำมำปกครองก่อนที่อินเดีย จะตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ 4. สมัยอำณำนิคม มีระเบียบบริหำรรำชกำร กฎหมำย และกำรศำลเป็นแบบฉบับ เดียวกันทั่วประเทศเป็นผลดีแก่อินเดีย 5. สมัยเอกรำช พลังของขบวนกำรชำตินิยม ระหว่ำงสงครำมโลกครั้งที่ 2 ภำยใต้ กำรนำของมหำตมะคำนธี 6. สมัยปัจจุบัน อินเดียมีกำรปกครองแบบประชำธิปไตยแบบรัฐสภำ มี ประธำนำธิบดีเป็นประมุข มีนำยกบริหำรประเทศ รัฐสภำมี 2 สภำคือ รำชยสภำ กับโลกสภำ (สภำผู้แทน)
- 13. ศิลปกรรมอินเดีย งำนสร้ำงสรรค์ศิลปกรรมแขนงต่ำงๆของอำรยธรรมอินเดีย มีควำมเกี่ยวข้องสัมพันธ์อย่ำงใกล้ชิดกับควำมเชื่อทำงศำสนำ ศิลปกรรมแขนง ต่ำงๆของอินเดียจึงมักปรำกฏนับเนื่องในศำสนำ ทั้งศำสนำพรำหมณ์-ฮินดู พระพุทธศำสนำ และศำสนำเชน ศิลปกรรมของอินเดียเริ่มปรำกฏหลักฐำนใน อำรยธรรมลุ่มน้ำสินธุ รำว 2,500 ปีก่อนคริสต์ ในสมัยต่อมำชำวอำรยันเข้ำ มำในอินเดีย แต่ไม่ปรำกฏหลักฐำนงำนทำงศิลปะของพวกอำรยันวิวัฒนำกำร ทำงศิลปะของอินเดียจึงขำดช่วงเป็นเวลำเกือบพันปี จนกระทั่งถึงสมัยพุทธกำล จึงได้ปรำกฏหลักฐำนทำงศิลปะที่ชัดเจนขึ้นทำงภำคตะวันตกเฉียงเหนือแถบลุ่ม น้ำสินธุ เป็นศิลปะที่ได้รับอิทธิพลจำกจักรวรรดิเปอร์เซียและศิลปะแบบ เฮลเลนิสติกของกรีก
- 14. อิทธิพลของศิลปะภำยนอกดังกล่ำวได้พัฒนำมำสู่ศิลปกรรมสมัยรำชวงศ์เมำ รยะ ซึ่งเป็นศิลปะสมัยแรกที่มีหลักฐำนปรำกฏชัดเจน ในช่วงสมัยนี้พระพุทธศำสนำ เป็นแรงบันดำลใจสำคัญในกำรสร้ำงสรรค์ศิลปกรรม และยังมีควำมสำคัญต่อสกุล ศิลปะในสมัยต่อมำ ในสมัยรำชวงศ์คุปตะ ศิลปะแขนงต่ำงๆได้พัฒนำไปมำกจนกระทั่งได้ ก่อกำเนิดยุคทองทำงศิลปะของอินเดีย จนกระทั่งหลังศตวรรษที่ 12-13 แบบอย่ำง ของศิลปะอิสลำมแพร่ขยำยอย่ำงกว้ำงขวำง ขณะที่ศิลปะในพระพุทธศำสนำสูญสิ้น ไปและศิลปะในศำสนำพรำหมณ์-ฮินดูเสื่อมโทรมเป็นเวลำนำนหลำยศตวรรษ
- 15. กำรขุดพบซำกเมืองฮำรัปปำ และโมเฮนโจดำโรสมัยอำรยธรรม ลุ่มน้ำสินธุทำให้เห็นว่ำสถำปัตยกรรม อินเดียมีมำเกือบ 5,000 ปีแล้ว สถาปัตยกรรม มีกำรวำงผังเมืองและกำรก่อสร้ำงซึ่งเน้นประโยชน์ใช้สอยมำกกว่ำควำม สวยงำม สถำปัตยกรรมที่เป็นศิลปะอย่ำงชัดเจนปรำกฏขึ้นในสมัยรำชวงศ์ เมำรยะ ซึ่งได้รับอิทธิพลมำจำกจักรวรรดิเปอร์เซีย
- 16. ได้แก่ สถูป เสำหิน ตลอดจนฐำนรำกของพระรำชวัง สถำปัตยกรรมดังกล่ำวมัก เกี่ยวข้องกับพระพุทธศำสนำเพื่อแสดงถึงควำมศักดิ์สิทธิ์ของสถำนที่ หรือ เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงเหตุกำรณ์สำคัญ เช่น พระสถูปที่สำญจี พระสถูปที่สำญจี เสำหินที่เมืองสำรถี และพระรำชวังของพระเข้ำอโศก มหำรำชที่เมืองปำฏลีบุตร ในสมัยมุสลิม เสำหินสมัยพระเจ้ำอโศก
- 17. สถำปัตยกรรมอินเดียจะผสมระหว่ำงศิลปะฮินดูและเปอร์เซีย เช่น สุสำนตำช มะฮัล ( Taj Mahal ) ซึ่งเป็นสถำปัตยกรรมหินอ่อนที่มีชื่อเสียงมำก สร้ำงใน สมัยพระเจ้ำชำห์จะฮำน ( Shah Jahan ค.ศ.1628-1658 ) กษัตริย์รำชวงศ์มุคัล เพื่อเป็นที่ระลึกถึงนำงมุมตำซ มะฮัล (Mumtaz Mahal) มเหสีของพระองค์
- 18. - ประติมำกรรมรุ่นแรกๆของอินเดียอยู่ในสมัยรำชวงศ์เมำรยะ เป็น ประติมำกรรมลอยตัวขนำดใหญ่ สลักจำกหิน มีรูปร่ำงหนัก แข็งกระด้ำง แสดง ท่ำหยุดนิ่ง เช่น รูปยักษ์ รูปสตรี - ประติมำกรรมที่เป็นพระพุทธรูปสมัยแรก คือ พระคันธำระ ( คริสต์ศตวรรษที่ 1-2 ) โดยรับอิทธิพลจำกศิลปะกรีก เห็นได้ชัดจำกพระหัตถ์และพระวรกำย ตลอดจนริ้วจีวรเป็นแบบกรีก - ประติมำกรรมพระพุทธรูปของศิลปะเมถุรำซึ่งอยู่ในระยะเวลำเดียวกัน ได้รับอิทธิพลของศิลปะแบบคันธำระผสมกับลักษณะพื้นเมือง โดยทั่วไปมี ลักษณะเหมือนศิลปะคันธำระ ประติมำกรรม
- 19. - ประติมำกรรมพระพุทธรูปของศิลปะเมถุรำซึ่งอยู่ในระยะเวลำ เดียวกัน ได้รับอิทธิพลของศิลปะแบบคันธำระผสมกับลักษณะ พื้นเมือง โดยทั่วไปมีลักษณะเหมือนศิลปะคันธำระ - พระพุทธรูปในศิลปะแบบอมรำวดีเป็นแบบผสมอิทธิพลของกรีก วงพระพักตร์ของพระพุทธรูปค่อนข้ำงยำว พระเกตุมำลำปรำกฏ อย่ำงชัดเจนบนพระเศียร และมีขมวดพระเกศำเวียนขวำเป็น ขมวดเล็กๆ พระพุทธรูปครองจีวรหนำและมักห่มเฉียง
- 20. ประติมำกรรมสมัยคุปตะ เป็นศิลปะที่แสดงศิลปะแบบอินเดียอย่ำงแท้จริง มีทั้พระพุทธรูป และเทวรูปในศำสนำพรำหมณ์-ฮินดู มักมีขนำดใหญ่โต เช่น พระพุทธรูปปำงปรินิพพำนใน ถ้ำอชันตะ พระพุทธรูปปำงปรินิพพำนใน ถ้ำอชันตะ เทวรูปเครื่ององค์ของพระมเหศวรมูรติและพระอุมำที่ ถ้ำเอเลฟันตำ พระพุทธรูปที่เมืองบำมิยำนใน อัฟกำนิสถำน สมัยหลังคุปตะ ประติมำกรรมอินเดียมักจะ สร้ำงตำมกฎเกณฑ์มำกขึ้นและไม่ค่อยเป็นธรรมชำติ ลักษณะโดยทั่วไปจะมีรูปร่ำงหนักและหนำ ควำมเป็น ธรรมชำติน้อยลง มีกำรประดับตกแต่งเพิ่มขึ้น พบจำนวนมำกที่ถ้ำอชันตะ รวมทั้งเกำะลังกำและ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
- 21. จิตรกรรมสมัยรำชวงศ์เมำรยะส่วนใหญ่สูญหำยไปหมดแล้ว โดยเฉพำะจิตรกรรมที่ใช้ตกแต่งภำพปูนปั้นล้อมรอบผนังสถูป จิตรกรรม เก่ำสุดที่ยังเหลืออยู่ในปัจจุบันพบที่เพดำนถ้ำโดยคีมำรำ ในทิวเขำรำมคฤ หะ ภำคตะวันออกของอินเดีย วำดขึ้นด้วยสีดำ ขำว และแดง เป็น ภำพเขียนอย่ำงง่ำยๆค่อนข้ำงหยำบ จิตรกรรมอินเดียสมัยต่อมำอยู่ในสมัยศิลปะอมรำวดีเป็นภำพ จิตรกรรมฝำผนังถ้ำที่อชันตะ แม้ภำพจะลบเลือนแต่แสดงให้เห็นถึงควำม งดงำมของลำยเส้นที่ทำให้ภำพมีควำมอ่อนช้อย กำรจัดวำงภำพบุคคล และและลวดลำยเครื่องประดับมีลักษณะตำแหน่งที่ชัดเจน จิตรกรรม
- 22. จิตรกรรมสมัยคุปตะและหลังสมัยคุปตะ เป็นสมัยที่รุ่งเรืองที่สุดแห่งงำน จิตรกรรมของอินเดีย ปรำกฏอยู่อย่ำงสมบูรณ์และมีจำนวนนับสิบแห่ง ที่ ผนังถ้ำอชันตะเป็นภำพเขียนในพระพุทธศำสนำเล่ำเรื่องชำดกต่ำงๆรำว 30 เรื่อง และพุทธประวัติบำงตอน ภำพเกี่ยวกับประเพณีชีวิตประจำวัน ของประชำชนและชีวิตในรำชสำนัก ควำมสำมำรถในกำรวำดเส้นและ กำรอำศัยประโยชน์จำกเงำมืดบริเวณขอบภำพ ทำให้ภำพแลดูเคลื่อนไหว ให้ควำมรู้สึกหลังจำกยุครุ่งเรืองแห่งจิตรกรรมของอินเดียก็เสื่อมลง
- 23. ภำษำศำสตร์ ภำษำสันสกฤตมีควำมสำคัญอย่ำงมำกต่ออำรยธรรมอินเดีย เป็นภำษำที่ใช้อยู่ ในคัมภีร์พระเวท ซึ่งชำวอินเดียเชื่อว่ำพระผู้เป็นเจ้ำประทำน จึงมีควำมศักดิ์สิทธิ์ มีกำรแต่งตำรำว่ำด้วยไวยำกรณ์ขึ้นหลำยเรื่อง เช่น นิรุกตะ ของยำสกะ อธิบำย ประวัติที่มำและควำมหมำยของคำ โดยเลือกคำมำจำกคัมภีร์พระเวท หนังสือที่ สำคัญมำกอีกเล่มหนึ่ง คือ อัษฎำธยำยี ของปำณินิ นักไวยำกรณ์คนสำคัญหนังสือเล่มนี้ยังมีต้นฉบับ สมบูรณ์ถึงปัจจุบัน เป็นตำรำไวยำกรณ์เล่มแรกที่วำงหลักเกณฑ์ไว้อย่ำงรัดกุม เกี่ยวกับกำรใช้ภำษำสันสกฤต
- 24. ชำวอินเดียให้ควำมสนใจเรื่องภำษำศำสตร์มำก มีกำรแต่งหนังสือศัพทำ นุกรม หรือโกศะขึ้นหลำยเล่ม โดยรวบรวมศัพท์และควำมหมำยที่ถูกต้อง ของศัพท์ไว้ เมื่อมุสลิมเติร์กเข้ำปกครองอินเดียตอนเหนือ ได้นำเอำภำษำ สันสกฤต ภำษำอำรบิก และภำษำเปอร์เซียมำผสมกันเป็นภำษำใหม่ เรียกว่ำ ภำษำอูรดู ( Urdu ) ซึ่งเป็นภำษำที่มุสลิมใช้พูดกันในอินเดีย ปัจจุบัน
- 25. วรรณกรรม พัฒนาการทางวรรณกรรมของอินเดียเริ่มจากการเป็นบทสวดในพิธีบูชา เทพพระเจ้าซึ่งท่องจาด้วยปากเปล่าถ่ายทอดสืบต่อกันมานานนับพันปี วรรณกรรมอินเดียเน้นหนักไปทางด้านศาสนา วรรณกรรมอินเดียแบ่งตามพัฒนาการทางภาษาออกเป็น 4 กลุ่ม คือ 1) วรรณกรรมภำษำพระเวท วรรณกรรมที่ใช้ภำษำสันสกฤตโบรำณของพวก อำรยัน ประกอบด้วย ฤคเวท เป็นบทร้อยกรองสำหรับใช้สวดสรรเสริญเทพเจ้ำ และเป็นวรรณกรรมเริ่มแรกที่สุด ยชุรเวท เป็นบทร้อยแก้วว่ำด้วยพิธีกรรมและ พิธีบวงสรวง สำมเวท เป็นบทร้อยกรองสวดในพิธีถวำยน้ำโสมแก่พระอินทร์ และขับกล่อมเทพเจ้ำองค์อื่น อำถรรพเวท เป็นบทรวบรวมเวทย์มนตร์ คำถำอำคม
- 26. • 2) วรรณกรรมตันติสันสกฤต หรือ วรรณกรรมสันสกฤตแบบแผน ภำษำ สันสกฤตที่วิวัฒนำกำรมำจำกภำษำเก่ำของพระเวท รูปแบบคำประพันธ์ มักเป็นร้อยกรองที่เรียกว่ำ โศลก งำนสำคัญคือ มหำภำรตะ และ รำ มำยณะ ถือเป็นมหำกำพย์ของอินเดียมีเรื่องรำวสะท้อนถึงสังคม กำรเมือง ศำสนำ และชีวิตควำมเป็นอยู่ของชำวอินเดียในช่วงระยะเวลำ ประมำณระหว่ำง 1,000-500 ปีก่อนคริสต์ศักรำช ซึ่งเรียกว่ำ ยุคมหำ กำพย์ • 3)วรรณกรรมสันสกฤตผสม ภำษำสันสกฤตผสมเป็นภำษำ สันสกฤตใช้เขียนหลักธรรมและเรื่องรำวทำงพระพุทธศำสนำ งำนนิพนธ์ เป็นแบบร้อยแก้ว งำนนิพนธ์สำคัญและมีชื่อเสียงมำก ได้แก่ พุทธจริต ของอัศวโฆษ • 4) วรรณกรรมภำษำบำลี ใช้ในวรรณกรรมพระพุทธศำสนำ นิกำยเถรวำท เขียนเป็นร้อยแก้ว อธิบำยหลักธรรมคำสอนทำง พระพุทธศำสนำ เช่น พระไตรปิฎกชำดก วรรณกรรมภำษำทมิฬดัดแปลง จำกวรรณกรรมสันสกฤต วรรณกรรมที่เป็นของทมิฬเองจริงๆ ไม่มี หลักฐำนปรำกฏ วรรณกรรมสันสกฤตที่มีอิทธิพลต่อวรรณกรรมภำษำ ทมิฬมำก คือ มหำภำรตะ รำมำยณะ และคัมภีร์ปุรำณะ
- 27. การแพร่ขยายและการถ่ายทอดอารยธรรมอิȨึϸย อำรยธรรมอินเดีย แพร่ขยำยออกไปสู่ภูมิภำคต่ำงๆทั่วทวีปเอเชีย โดย ผ่ำนทำงกำรค้ำ ศำสนำ กำรเมือง กำรทหำร และได้ผสมผสำนเข้ำกับอำรย ธรรมของแต่ละประเทศจนกลำยเป็นส่วนหนึ่งของอำรยธรรมสังคมนั้นๆ ในเอเชียตะวันออก พระพุทธศำสนำมหำยำนของอินเดียมีอิทธิพลอย่ำง ลึกซึ้งต่อชำวจีนทั้งในฐำนะศำสนำสำคัญ และในฐำนะที่มีอิทธิพลต่อกำร สร้ำงสรรค์ศิลปะของจีน
- 28. ภูมิภำคเอเชียกลำง อำรยธรรมอินเดียที่ถ่ำยทอดให้เริ่มตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 7 เมื่อพวกมุสลิมอำหรับ ซึ่งมีอำนำจในตะวันออกกลำงนำวิทยำกำรหลำยอย่ำง ของอินเดียไปใช้ ได้แก่ กำรแพทย์ คณิตศำสตร์ ดำรำศำสตร์ เป็นต้น ขณะเดียวกันอินเดียก็รับอำรยธรรมบำงอย่ำงทั้งของเปอร์เชียและกรีก โดยเฉพำะด้ำนศิลปกรรม ประติมำกรรม เช่น พระพุทธรูปศิลปะคันธำระซึ่งเป็น อิทธิพลจำกกรีก ส่วนอิทธิพลของเปอร์เชีย ปรำกฏในรูปกำรปกครอง สถำปัตยกรรม เช่น พระรำชวัง กำรเจำะภูเขำเป็นถ้ำเพื่อสร้ำงศำสนสถำน ภูมิภำคที่ปรำกฏอิทธิพลของอำรยธรรมอินเดียมำกที่สุดคือ เอเชียตะวันออก เฉียงใต้ พ่อค้ำ พรำหมณ์ และภิกษุสงฆ์ชำวอินเดียเดินทำงมำและนำอำรยธรรม มำเผยแพร่ อำรยธรรมที่ปรำกฏอยู่มีแทบทุกด้ำน โดยเฉพำะในด้ำนศำสนำ ควำมเชื่อ กำรปกครอง ศำสนำพรำหมณ์ ฮินดู และพุทธ ได้หล่อหลอมจน กลำยเป็นรำกฐำนสำคัญที่สุดของประเทศต่ำงๆในภูมิภำคนี้
- 29. ธรรมศาสตร์และนิติศาสตร์ ธรรมศำสตร์มีพื้นฐำนมำจำกธรรมสูตรซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคัมภีร์พระเวท โดยมีหนังสือเล่มแรกที่รวบรวมกฎและหน้ำที่เกี่ยวกับฆรำวำส คือ มำนว ธรรมศำสตร์ หรือ มนูสมฤติ ส่วนนิติศำสตร์ หรือ ครรถศำสตร์ ว่ำด้วย กำรเมืองกำรปกครอง และกำรบริหำรบ้ำนเมืองให้มั่งคั่ง โดยมีอรรถศำสตร์ ของเกำฏิลยะ เป็นงำนเขียนที่เกี่ยวกับกำรเมืองกำรปกครอง
- 30. Thank you