�ݺ�ߣ

Editor's Notes

• #4: Η υπέροχη, Αφροδίτη του Βίλεντορφ, είναι μια φιγούρα 25.000 ετών , δηλαδή όταν ζούσαν οι δεινόσαυροι (όπως και η „νέα „Αφροδίτη του Χόλε Φελς των τουλάχιστον 35.000 ετών ), , που βρέθηκε στην περιοχή του Βαχάου, στην Κάτω Αυστρία Η ανακάλυψή της (1908) συνέπεσε μ’ εκείνη του μπούστου της Νεφερτίτης και προκάλεσε αληθινό σοκ στις πουριτανικές δυτικές κοινωνίες των αρχών του 20ού αιώνα. Στις πρώτες επιστημονικές δημοσιεύσεις χαρακτηρίστηκε ως «υπερώριμη, παχιά γυναίκα, με μεγάλους γαλακτοφόρους αδένες και γεμάτους γλουτούς και μηρούς»- εικάζεται ότι αυτός ο τύπος γυναίκας εκείνη την εποχή, αντιπροσώπευε το κάλλος και την γονιμότητα. Τέτοιες γυναικείες; μορφές βρέθηκαν στην Γαλλία, στην Μάλτα και κατά την νεότερη παλαιολιθική περίοδο, στην Θεσσαλία-ωστόσο το ειδώλιο της «Αφροδίτης τού Βίλεντορφ» γνώρισε μεγάλες δόξες σ’ όλο τον κόσμο Σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε βιεννέζικο μουσείο, ανακοινώθηκαν αποτελέσματα επισταμένων μελετών που διεξήγαγαν ομάδες ειδικών της προϊστορίας με τη βοήθεια συσκευών τελευταίας τεχνολογίας :
• #6: ΚΛΑΣΙΚΗ ΤΕΧΝΗ Ο ΕΡΜΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ
• #9: 2) Με τον όρο Βυζαντινή τέχνη αναφερόμαστε γενικά στην καλλιτεχνική παραγωγή και έκφραση που αναπτύχθηκε την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μεταξύ του 4ου αιώνα και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η βυζαντινή τέχνη θεωρείται πως γεννήθηκε αρχικά στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας Κωνσταντινούπολη, αλλά επεκτάθηκε στο μεγαλύτερο τμήμα του μεσογειακού κόσμου και ανατολικά ως την Αρμενία. Υπήρξε αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης αφενός της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και αφετέρου της ανατολικής επίδρασης και θρησκευτικότητας. Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, η βυζαντινή τεχνοτροπία χαρακτηρίζεται από τα στοιχεία μιας αμιγώς θρησκευτικής τέχνης, σκοπός της οποίας δεν είναι τόσο η αναζήτηση του κάλλους και της αρμονίας όσο η εσωτερικότητα, ο συμβολισμός και η υποβολή της θρησκευτικής συγκίνησης.
• #14: Με τον όρο Μπαρόκ (Baroque) αναφερόμαστε είτε στην ιστορική περίοδο που ακολούθησε την Αναγέννηση (ειδικότερα τον Μανιερισμό), είτε στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο αυτή. Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας, απ' όπου εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Χαρακτηρίστηκε από ένα έντονο δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο, ενώ εφαρμόστηκε κυρίως στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη μουσική, αλλά συναντάται παράλληλα και στη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική.
• #16: Κλασικισμός του 16ου και αργότερα του Ι7ου αιώνα, Σ’ αντίδραση προς το Μανιερισμό ο Κλασικισμός του 16ου και αργότερα του Ι7ου αιώνα, που εκπροσωπείται με τον Πουσσέν και το Λορρέν, προτείνει μια ήρεμη αρμονική σύνθεση με ορθό σχέδιο, αναλογίες κτλ., με απαλή φωτοσκίαση και μελωδικούς χρωματισμούς, κίνηση ρυθμική που διατρέχει κάποιο φανταστικό επίπεδο παράλληλο μ’ αυτό του πίνακα, ατμόσφαιρα υψηλού ήθους και ανώτερης πνευματικής έξαρσης, σε θέματα, μορφές και τύπους πιο κοντά στην αρχαιότητα
• #17: ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ Η ηγετική όμως μορφή του Ρομαντισμού και κύριος εκπρόσωπος του είναι ο επίσης Γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά (1798-1863). Η τεχνική του είναι επαναστατική για την εποχή, γιατί δεν ακολουθεί τους ακαδημαϊκούς κανόνες ωραιοποίησης, το στρώσιμο της πινελιάς, την ομαλή μετάπτωση από το φωτεινό στο σκούρο χρώμα με τονική διαβάθμιση του τοπικού χρώματος ή τη χαρακτηριστική προσήλωση στο ακριβές περίγραμμα ή την αρμονικότητα των χρωμάτων. Η πινελιά του πέφτει ενεργητική σε παχιές πάστες, με αντιθετικά χρώματα στις σκιές, δίχως να σέβεται πολύ-πολύ το περίγραμμα που είναι τώρα ανοικτό, πιο ελεύθερο, για να ανταποκρίνεται με την ενεργητικότητά του στην κινησιακή σύνθεση. Τα θέματα των έργων του συνοψίζουν το ρεπερτόριο των ρομαντικών καλλιτεχνών. Στη φημισμένη του ζωγραφιά «Σφαγή της Χίου» (1821-1824) εξαίρεται ο ξεσηκωμός των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων, εναντίον της ξένης τυραννίας, ενώ στο έργο «) υμνολογείται σε μια μεγαλειώδη μνημειακή σύνθεση ο ξεσηκωμός του γαλλικού λαού ενάντια στην ντόπια τυραννία, καταπίεση, αδικία. Σ’ άλλα έργα του όπου αντιπαλεύουν άνθρωποι και άλογα με λιοντάρια, τίγρεις κτλ., Θέματα πολύ αγαπητά στους ρομαντικούς, όπως το «Ιαγουάρος επιτίθεται σε αναβάτη» (1850), ο ζωγράφος δίνει με συμβολικό τρόπο την αιώνια πόλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό.
• #18: ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ Joseph Mallord William Turner Αγγλο Τζόζεφ Τέρνερ (1775-1851) με τις καταπληκτικές του θάλασσες, τα σύννεφα, τους καπνούς, τις καταιγίδες, που παρουσιάζουν τη φύση στις διάφορές της διαθέσεις, σε έργα συχνά σχεδόν ανεικονικά. Ρομαντικός είναι ο επίσης Άγγλος Ουίλλιαμ Μπλέικ (1757-1827) με έργα φαντασιασμού, όπως τις υδατογραφίες του που εικονογραφούν το Δάντη.
• #19: ΡΕΑ��ΙΣΜΟΣ Ενώ στην κλασική τοπιογραφία η μορφή επιβάλλεται στη φύση με τον ιδεαλισμό της και ενώ στη ρομαντική τέχνη τα στοιχεία της φύσης αποδεσμεύονται και ρευστοποιούν τη μορφή σε μια λυρική και αισθηματική ανταρσία, με το Ρεαλισμό του 19ου αιώνα η μορφή αποκτά την πραγματική της οντότητα και θέση στη Φύση, γίνεται πιο στερεή, συμπαγής, σωματική, απτική, σύμφωνη με το θετικιστικό πνεύμα της εποχής
• #20: ΡΕΑ��ΙΣΜΟΣ
• #21: : Από τους πρώτους Εμπρεσιονιστές ζωγράφους είναι ο Εντουάρ Μανέ (1832- 1883). Το έργο του «Μοντέρνα Ολυμπία» (1863), όταν εκτέθηκε θεωρήθηκε σκανδαλώδες για τη μετωπικότητα, το πλακάτο φωτεινό χρώμα της σάρκας που έρχεται σε κτυπητή αντίθεση με το σκούρο του φόντου και προπαντός για την έλλειψη κάθε εξιδανίκευσης
• #22: . Η πρώτη δημόσια έκθεση ιμπρεσιονιστικού έργου πρέπει να αποτέλεσε ετήσια έκθεση της Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Η Ακαδημία διοργάνωνε έκθεση έργων με απονομή βραβείων, στην οποία συμμετείχαν μόνο έργα που είχαν γίνει αποδεκτά από ειδική επιτροπή και τα οποία προφανώς ακολουθούσαν την επιβαλλόμενη τεχνοτροπία. ένα βραχύβιο κίνημα που εκδηλώθηκε στο Παρίσι και κράτησε γύρω στα δεκαπέντε χρόνια με κορύφωση το 1874, τη χρονιά της 1ης έκθεσης των Εμπρεσιονιστών.
• #23: Ο Μετα - Ιμπρεσιονισμός αποτελεί Οι μεταϊμπρεσιονιστές ζωγράφοι εξακολουθούν να διατηρούν τις τεχνικές του Ιμπρεσιονισμού, ωστόσο επιδιώκουν να πρoσδώσουν μεγαλύτερο συναισθηματισμό στα έργα τους. Αν και πραγματοποιούσαν συλλογικές εκθέσεις, ουδέποτε αποτέλεσαν μια συμπαγή ομάδα με κοινό τόπο
• #27: αρχές 20ου αι
• #28: ΣΟΥΡΕΑ��ΙΣΜΟΣ
• #30: ΣΑΛΒΑΤΟΡ ΝΤΑΛΙ