2. Հին Հունաստանը (հունարեն Αρχαία Ελλάδα)
քաղաքակրթությունների խումբ, որը ընդգրկել
է Էգեյան ծովն իր կղզիներով, Բալկանյան թերակղզու
հարավային մասը և Փոքր Ասիայի արևմտյան ափը։
Ընդգրկած տարածքը բաժանվել է երեք գլխավոր
մասի՝ հյուսիսային, միջին, որոնք կոչվել են Հելլադա, և
հարավային, որ կոչվել է նաև Պելոպոնես։
3. Այս մասերից յուրաքանչյուրն իր հերթին ունեցել է իր
աշխարհագրական ստորաբաժանումները։
Հյուսիսային Հունաստանը բաժանվել է երկու մասի,
որոնցից մեկը կոչվել է Թեսալիա մյուսը՝ Էպեյրոս։
4. Միջին Հունաստանը բաղկացած էր մի շարք
շրջաններից, որոնց մեջ նշանավոր են
եղել Ատտիկան և Բեովտիան, իսկ Հարավային
Հունաստանը՝ մի քանի մասերից, որոնց մեջ
նշանավոր են
եղել Արգոլիսը, Լակոնիան (Սպարտա մայրաքաղաքո
վ), Արկադիան և այլն։
5. Հունաստանի տարածքը բնակեցված է եղել դեռևս հին
քարի դարի ժամանակաշրջանում։ Բնակչությունը
զբաղվել է պարզ հողագործությամբ և
անասնապահությամբ, վարել նստակյաց կյանք։
Բրոնզե գործիքների օգտագործումը նպաստել է
արտադրողական ուժերի զարգացմանը։