More Related Content
Similar to Διαγνωστικοί Αλγόριθμοι και Κατευθυντήριες Οδηγίες στην Παιδιατρική - Αντιμετώπιση Διαβητικής Κετοξέωσης (20)
More from PiecerosB (20)
Διαγνωστικοί Αλγόριθμοι και Κατευθυντήριες Οδηγίες στην Παιδιατρική - Αντιμετώπιση Διαβητικής Κετοξέωσης
- 1. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΗΣ ΚΕΤΟΞΕΩΣΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΨαρρούΣοφία, Ειδικευόμενη Παιδιατρικής στο ΓΝ Χανίων ΑρβανιτάκηΘεοδοσία, Διευθύντρια ΕΣΥ, Παιδίατρος με εξειδίκευση στον Σακχαρώδη Διαβήτη,Υπεύθυνη Παιδοδιαβητολογικού Ιατρείου ΓΝ Χανίων,
- 3. ΔΚΟ - ΟΡΙΣΜΟΣ • Υπεργλυκαιμία (γλυκόζη ορού > 11 mmol/L ή 200 mg/dl) • Φλεβικό pH < 7,3 ή ΗCO3 < 18 mmol/L • Κετοναιμία ή κετονουρία (BOHB ≥ 3mmol/Dl)
- 4. ΔΚΟ- ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ • Στην πρωτο-διάγνωση του ΣΔ1, συχνά τα παιδιά εμφανίζονται με ΔΚΟ συχνότητα 15-70% στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. • Σε αρκετές χώρες περιγράφεται αύξηση των περιστατικών με ΔΚΟ στην πρωτο- διάγνωση του ΣΔI. • Αυξημένος περιγράφεται ο κίνδυνος για ΔΚΟ σε μικρά παιδιά και σε παιδιά με χαμηλό κοινωνικό οικονομικό επίπεδο. • Στην COVID εποχή παρατηρήθηκε καθυστερημένη διάγνωση του ΣΔ, με αποτέλεσμα αύξηση των περιστατικών με ΔΚΟ. • Στα διεγνωσμένα με ΣΔ παιδιά, ο κίνδυνος για ΔΚΟ περιγράφεται 1-10% ανά ασθενή ανά έτος. Συχνότερα αυτό οφείλεται σε μη συμμόρφωση ή σφάλμα παροχής ινσουλίνης από την αντλία.Λιγότερο συχνά οφείλεται σε στρες ή λοίμωξη.
- 5. ΔΚΟ • Πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται βάσει διεθνών πρωτοκόλλων.
- 7. ΔΚΟ - ΒΑΡΥΤΗΤΑ Ήπια: pH < 7,3 ή HCO3 < 18 mmol/L Μέτρια : pH < 7,2 ή HCO3 < 10 mmol/L Σοβαρή:pH < 7,1 ή HCO3 < 5 mmol/L
- 9. ΔΚΟ – ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Ι. Αρχική αναζωογόνηση • ΙΙ. Επιβεβαίωση της διάγνωσης • ΙΙΙ.Αρχικός εργαστηριακός έλεγχος
- 10. ΔΚΟ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Α Aεραγωγός , απόπνοια οξόνης • Β Tαχύπνοια – αναπνοή Kussmaul • C Βαθμός αφυδάτωσης ( ΧΤΕ , σπαργή δέρματος , αφυδατωμένοι βλεννογόνοι , καρδιακή συχνότητα , εύρος σφυγμού , θερμότητα δέρματος , διούρηση, ΑΠ ) • D Επίπεδο συνείδησης ( ΑVPU , GCS ) • E Βάρος σώματος , κλινική εξέταση , θερμομέτρηση , σημεία και συμπτώματα λοίμωξης Ι. Αρχική αναζωογόνηση ΙΙ. Επιβεβαίωση της διάγνωσης ΙΙΙ.Αρχικός εργαστηριακός έλεγχος
- 11. ΔΚΟ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Προσέγγιση κατά ABCD • Διασφάλιση αεραγωγού σε μειωμένο επίπεδο συνείδησης • Χορήγηση Ο2 σε σοβαρή κυκλοφορική ανεπάρκεια • Τοποθέτηση περιφερικής φλεβικής γραμμής (!!! 2 γραμμές) • Monitoring • Μέτρηση προσλαμβανόμενων –αποβαλλόμενων υγρών (καθετηριασμός ουροδόχου κύστης ) • Χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής επί ενδείξεων λοίμωξης
- 12. ΔΚΟ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Ιστορικό : πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους • Κλινικά σημεία: απόπνοια οξόνης, αφυδάτωση, ληθαργικότητα, έμετοι, κοιλιακό άλγος • Dextro stick > 200mg/dl, • ΟΒΙ φλεβικού αίματος • Ketones stick > 3mmol/L • Απαραίτητος κρίνεται ο έλεγχος αυτοαντισωμάτων σε όλα τα παιδιά με ΔΚΟ. Ι. Αρχική αναζωογόνηση ΙΙ. Επιβεβαίωση της διάγνωσης ΙΙΙ.Αρχικός εργαστηριακός έλεγχος
- 13. ΔΚΟ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Αέριο αίματος pH< 7,30 ή HCO₃- < 18mmol/dl Μεταβολική οξέωση με αυξημένο χάσμα ανιόντων: ↓pH ↓ HCO3 - Αντιρρόπηση: ↓ pCO2 AG: Na+ -(Cl -+ HCO3 - ) Φ.Τ : 12±2 ΔΚΟ : AG 20-30mmol/L AG> 35 mmol/L + γαλακτική οξέωση
- 14. ΔΚΟ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Γενική εξέταση αίματος • Αρχικός βιοχημικός έλεγχος • Γενική ούρων • Επί ενδείξεων : καλλιεργεια αίματος, ούρων, φαρυγγικού επιχρίσματος, κοπράνων και ακτινογραφία θώρακος • ΗΚΓ Ι. Αρχική αναζωογόνηση ΙΙ. Επιβεβαίωση της διάγνωσης ΙΙΙ.Αρχικός εργαστηριακός έλεγχος
- 15. ΔΚΟ-ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • ΙΙΙ.ΑΡΧΙΚΟΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ • Γλυκόζη ορού • Νεφρική λειτουργία : U, Cr • Ηλεκτρολύτες: Na, K, Cl, Mg, P, Ca • Ηπατική λειτουργία και παγκρεατική λειτουργία • Λιπιδόγραμμα (εκτίμηση triglycerides) • Έλεγχος θυρεοειδικής λειτουργίας, αντισώματα κοιλιοκάκης, παγκρεατικά αυτοαντισωματα • HbA1c
- 16. ΔΚΟ- ΔΙΑΚΟΜΙΔΗ ΣΕ ΜΕΘ
- 17. ΔΚΟ- ΔΙΑΚΟΜΙΔΗ ΣΕ ΜΕΘ • Παιδιά με - σοβαρή ΔΚΟ (με μεγάλη διάρκεια συμπτωμάτων, μειωμένη κυκλοφορία ή μειωμένο επίπεδο συνείδησης) - αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού οιδήματος ( <5 ετών, pH < 7,10 , pCO2 <21mmHg, BUN >10mg/dl)
- 19. ΔΚΟ –ΣΤΟΧΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ • Α. Διόρθωση οξέωσης και αναστολή κετογένεσης • Β. Διόρθωση αφυδάτωσης και ηλεκτρολυτικών διαταραχών • Γ. Αποκατάσταση γλυκόζης αίματος στα φυσιολογικά επίπεδα • Δ. Αναγνώριση, αντιμετώπιση και θεραπεία πιθανών επιπλοκών της ΔΚΟ
- 20. ΔΚΟ – ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΓΡΑ • Αποκατάσταση του ενδοαγγειακού όγκου. • Αντικατάσταση του ελλείμματος Na και υγρών. • Βελτίωση της σπειραματικής διήθησης και προαγωγή της αποβολής γλυκόζης και κετονών από το αίμα. ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣΥΓΡΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ
- 21. ΔΚΟ – ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΥΓΡΩΝ ΥΓΡΑ ΑΝΑΝΗΨΗΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ
- 22. ΔΚΟ- ΥΓΡΑ ΑΝΑΝΗΨΗΣ • Παιδιά χωρίς shock, άμεση έναρξης iv bolus N/S 0,9% με 10-20ml/kg σε 20-30 λεπτά, με σκοπό την αποκατάσταση της περιφερικής κυκλοφορίας. • Παιδιά με shock, έναρξη με iv bolus N/S 0,9% με 20ml/kg όσο το δυνατόν γρηγορότερα και επανεκτίμηση της κυκλοφορίας. • Προσοχή τα υγρά ανάνηψης συνυπολογίζονται στο τελικό άθροισμα !!!!
- 23. ΔΚΟ - ΥΓΡΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ Σε υπέρβαρα παιδιά, δεν είναι απαραίτητος ο υπολογισμός των υγρών βάσει IBW. Ημερήσιες ανάγκες 10kg 100ml/kg/24h 11-20kg (1000ml + 50ml/kg) / 24h >20kg (1500ml +20ml/kg ) /24h
- 25. ΔΚΟ – ΥΓΡΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ • Τα παιδιά με ΔΚΟ έχουν έλλειμμα εξωκυτταρικού (ECF) όγκου περίπου 7% του σωματικού βάρους. • Ο υπολογισμός του ελλείμματος βάσει κλινικών ή ζωτικών σημείων, δεν θεωρείται αξιόπιστος, σε αντίθεση με την ↑ BUN και ↑ AG κατά την εισαγωγή, που έχουν ισχυρή συσχέτιση με το έλλειμμα όγκου. Βαθμός αφυδάτωσης Ήπια ΔΚΟ 5% Μέτρια ΔΚΟ 7% Σοβαρή ΔΚΟ 10% Έλλειμμα = ΣΒ (kg) x (%) αφυδάτωση x 10 σε 24-48 ώρες
- 26. ΔΚΟ- ΥΓΡΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗΣ Ημερήσιες 24ωρες ανάγκες Έλλειμμα – υγρά ανάνηψης (1ο bolus) • Εάν το άθροισμα μικρότερο από 1,5 - 2 φορές των ημερήσιων αναγκών 24ωρου , χορήγηση του ελλείμματος σε ένα 24ωρο • Εάν το άθροισμα των υγρών αναπλήρωσης μεγαλύτερο από 2 φορές τις ημερήσιες ανάγκες 24ωρου, τότε τα υγρά του ελλείμματος θα χορηγηθούν σε 48 ώρες. • Οι οροί που χρησιμοποιούνται είναι 0,45-0,9% N/S, Ringer’s lactate και Plasmalyte.
- 27. ΔΚΟ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Κάλιο • Τα παιδιά με ΔΚΟ, έχουν έλλειμμα καλίου περίπου 3 – 6 mmol/kg. ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
- 28. ΔΚΟ – ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΛΙΟ • Η κύρια απώλεια καλίου συμβαίνει ενδοκυτταρικά. • Μεγάλες απώλειες K+: ωσμωτική διούρηση, έμετοι. • Η υπογκαιμία προκαλεί δευτερογενή υπεραλδοστερονισμό → ↑ αποβολής K+. • Η συχνότητα εμφάνισης και ο βαθμός της υποκαλιαιμίας είναι ↑ στα υποσιτισμένα παιδια. • Αρχικά, το K+ ορού μπορεί να είναι φυσιολογικό, ↓ , ↑ . - αυξημένη ωσμωτικότητα - οξέωση - γλυκογονόλυση – πρωτεΐνόλυση μεταφορά K+ από τον ενδοκυττάριο χώρο
- 29. ΔΚΟ – ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΛΙΟ • Κατά τη θεραπεία της ΔΚΟ με τη χορήγηση ινσουλίνης → περαιτέρω ↓ K+. • Η διάρκεια και η δόση της ινσουλίνης πρέπει να περιορίζεται για να μειωθεί ο κίνδυνος υποκαλιαιμίας. • Εάν το παιδί, αρχικά με - υποκαλιαιμία, προσθήκη K+ πριν την έναρξη της iv ινσουλίνης. - φυσιολογικό, ταυτόχρονη προσθήκη K+ και έναρξη iv ινσουλίνης. - υπερκαλιαιμία, αναβολή της προσθήκης K+ έως την έναρξη της διούρησης. ινσουλίνη διόρθωση οξέωσης Μετακίνηση K+ στον ενδοκυττάριο χώρο ↓ K+ ορού aldosterone – like effect ↑ απέκκρισης K+ στα ούρα
- 30. ΔΚΟ – ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΛΙΟ • Έναρξη με προσθήκη K+ συγκέντρωσης 40mmol/L. • Έπειτα αυξομείωση, ανάλογα με τις μετρήσεις καλίου. • Η χορήγηση υγρών με προσθήκη K+, πρέπει να συνεχίζεται όσο στο παιδί χορηγούνται iv υγρά. • Η προτεινόμενη max δόση είναι συνήθως 0,05 mmol/kg/h. • Εάν η υποκαλιαιμία παραμένει παρά την max προσθήκη K+, θα πρέπει να εξεταστεί η μείωση της iv ινσουλίνης. • Συνισταται η συγχορήγηση φωσφορικού καλίου με χλωριούχο κάλιο για την αποφυγή υπερχλωραιμικής οξέωσης (πχ 20mEq φωσφορικού καλίου και 20mEq χλωριούχου καλίου)
- 31. ΔΚΟ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Νάτριο • Το Na ορού είναι αναξιόπιστος δείκτης του βαθμού του ελλείμματος του ECF • Στη ΔΚΟ, έχουμε ψευδή υπονατριαιμία λόγω αυξημένης συγκέντρωσης γλυκόζης ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
- 32. ΔΚΟ – ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΝΑΤΡΙΟ • Για κάθε ↑ γλυκόζης ορού 100mg/dl → ↓ Na ορού κατά 1,6 mmol/L. • Απαραίτητος ο υπολογισμός της συγκέντρωσης του διορθωμένου Na+ για την εκτίμηση του ελλείμματος νερού και νατρίου. υπονατριαιμία Νεφρική αποβολή Na+ ↑ γλυκόζης Υπερωσμωτικότητα πλάσματος Μετακίνηση νερού από τον ενδο-κυττάριο στον έξω- χώρο Υπονατριαιμία λόγω αραίωσης Διορθωμένο Na+ = Na ορού + 1,6 {(γλυκόζη ορού – 100) / 100} mg/dl
- 33. ΔΚΟ-ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Απαραίτητη για την αντιμετώπιση της ΔΚΟ βελτίωση κυτταρικού μεταβολισμού, καταστολή λιπόλυσης - κετογένεσης και ομαλοποίηση γλυκόζης αίματος ΧΟΡΗΓΗΣΗ IV ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ
- 34. ΔΚΟ- IV ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ • Έναρξη της έγχυσης μία ώρα μετά την έναρξη χορήγησης των υγρών • Δόση: 0,05 – 0,1 U/kg/h ταχείας δράσης (REGULAR/ACTRAPID) ινσουλίνης – η χαμηλότερη δόση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παιδιά με pH >7,15 και σε παιδιά < 5 ετών με ήπια ΔΚΟ μπορεί να χορηγηθεί με 0,03 U/kg/h • Η δόση της ινσουλίνης παραμένει σταθερή έως την επίλυση της ΔΚΟ - (pH> 7,30 , HCO3- >18mmol/L, BOHB < 1mmol/L) -, η οποία καθυστερεί σε σχέση με τη ↓ της γλυκόζης ορού. Διαλύουμε 50 U ταχείας ινσουλίνης σε 50ml N/S 0,9% → 1ml = 1U
- 35. ΔΚΟ – IV ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ • Παρακολούθηση φλεβικού pH, κάθε 2 ώρες. • Για να είναι η χορήγηση της ινσουλίνης είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να υπάρχει ↓ ΒΟΗΟ κατά 0,5mmol/L /h. • Αρχικά η γλυκόζη ορού μειώνεται ραγδαία, μετέπειτα όμως μειώνεται με ρυθμό 36-90 mg/dl. • Τροποποίηση της δόσης ανάλογα τη βελτίωση των βιοχημικών παραμέτρων. • Για την αποφυγή υπογλυκαιμίας, συστήνεται η προσθήκη δεξτρόζης 5% στα υγρά, όταν η γλυκόζη oρού 250 – 300 mg/dl.
- 36. ΔΚΟ-ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Η χορήγηση των υγρών και της ινσουλίνης αναστρέφει την οξέωση. • Μία πρόσφατη μελέτη περιγράφει πως η ταχύτερη χορήγηση υγρών προκαλεί ταχύτερη ομαλοποίηση του AG, όχι όμως και του pH. • Η μη επίλυση της οξέωσης, συνήθως οφείλεται στην ανάπτυξη υπερχλωραιμικής οξεώσης (σημαντική η μέτρηση κετονών στο αίμα, διότι δίνεται η ψευδής εικόνα επιμονής της οξέωσης στα αέρια αίματος), μία καλοήθης κατάσταση, που δεν πρέπει να γίνεται αιτία καθυστέρησης στην μετάβαση της υποδόριας ινσουλίνης. ΟΞΕΩΣΗ
- 37. ΔΚΟ- ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ • Ο προγραμματισμός των υποδόριων ενέσεων ινσουλίνης, μπορεί να ξεκινήσει, όταν θα έχει επιλυθεί η κετοξέωση και θα έχει γίνει ανεκτή η από του στόματος ενυδάτωση. • Η μακράς δράσης ινσουλίνη (βασική) μπορεί να χορηγηθεί, όταν ακόμη το παιδί λαμβάνει iv ινσουλίνη (3-4 ώρες πριν βγει το παιδι από την ΔΚΟ), αυτή η μέθοδος θεωρείται ασφαλής και βοηθάει στη μετάβαση των υποδορίων ενέσεων. • Για την αποφυγή παλίνδρομης υπεργλυκαιμίας, συστήνεται η χορήγηση ταχείας δράσης ινσουλίνης 15-30 λεπτά πριν τη διακοπή της iv. ΕΝΑΡΞΗΥΠΟΔΟΡΙΑΣ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ
- 39. ΔΚΟ-ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ • Η επιτυχημένη διαχείριση της ΔΚΟ απαιτεί σχολαστική παρακολούθηση και καταγραφή κλινικών σημείων και βιοχημικών παραμέτρων απόκρισης στη θεραπεία, με σκοπό την έγκαιρη προσαρμογή της θεραπείας, όταν υποδεικνύεται από αυτά.
- 40. ΔΚΟ- ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ • Ζωτικά σημεία: ΣΦ, αναπνοές, ΑΠ • GCS • Χορηγηθείσα ινσουλίνη • Προσλαμβανόμενα και αποβαλόμενα • Dextro stick (προσοχή σε υψηλές τιμές γλυκόζης ορού και σε μειωμενη περιφερική κυκλοφορία → αναξιόπιστο) Ανά ώρα • Ηλεκτρολύτες ορού, γλυκόζη, BUN, Mg, P, αέριο αίματος • Συγκέντρωση κετονών στο αίμα Ανά 2 ώρες
- 41. ΔΚΟ – ΦΥΛΛΟ ΠΑΡΑΚΟΟΥΘΗΣΗΣ
- 43. ΔΚΟ - ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ
- 44. ΔΚΟ- ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ • Στις ανεπτυγμένες χώρες το ποσοστό θνητότητας είναι < 1%, ενώ στις αναπτυσσόμενες είναι 3-13%, και κυρίως οφείλεται σε εγκεφαλικό οίδημα. • Μόνιμες σοβαρές νευρολογικές διαταραχές δεν είναι συχνές στα παιδιά, αλλά διαταραχές μνήμης, προσοχής, λεκτικής νοημοσύνης και μικροδομής του εγκεφάλου έχουν περιγραφεί. Αναφέρεται ότι ακομή και ένα επεισόδιο ΔΚΟ αρκεί για διαταράξει τη subtle memory. • Νεφρική σωληναριακή βλάβη και οξεία νεφρική βλάβη σε παιδιά με ΔΚΟ περιγράφεται σε ποσοστά 43-64% και είναι πιο συχνές σε παιδιά με σοβαρή οξέωση.
- 45. ΔΚΟ-ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ • Υπογλυκαιμία • Ηλεκτρολυτικές διαταραχές (υπόK, υπόCa, υπόMg, σοβαρή υπόP) • Υπερχλωραιμική οξέωση ή αλκάλωση • Εγκεφαλικό οίδημα ή άλλες επιπλοκές του ΚΝΣ (θρόμβωση του εγκεφαλικού φλεβικού κόλπου, της βασικής αρτηρίας, ενδοκράνια αιμορραγία, εγκεφαλικό έμφραγμα) • Εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση • Πνευμονική εμβολή • Πνευμονικό οίδημα • Πνευμονία από εισρόφηση • Επιμήκυνση του QTc • Πνευμοθώρακος, πνευμομεσοθωράκιο, υποδόριο εμφύσημα • Ραβδομυόλυση • Ισχαιμική νέκρωση εντέρου • Νεφρική ανεπάρκεια • Οξεία παγκρεατίτιδα
- 46. ΔΚΟ-ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ • Τακτική μέτρηση γλυκόζης • Διατήρηση επιπέδων γλυκόζης ~200-250 mg/dl • Προσθήκη D/W στα χορηγούμενα υγρά ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ Αντιμετώπιση : bolus i.v 2ml/kg D/W 10% Εφίδρωση, τρόμος, ταχυκαρδία, ναυτία, έμετοι, ωχρότητα κόπωση, αδυναμία, ζάλη, κεφαλαλγία, διαταραχές ομιλίας/όρασης ευερεθιστότητα, σπασμοί, κώμα
- 47. ΔΚΟ-ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ • Επίπτωση 0.5-0.9%. • Θνησιμότητα 21-24%. • Νευρολογικές διαταραχές 4-15%. • Υποκλινικό εγκεφαλικό οίδημα συχνό. • Συχνότερη εκδήλωση 4-12 ώρες μετά την έναρξη της θεραπείας, καθώς και ημέρες αργότερα. • Οχι απόλυτα κατανοητός μηχανισμός. • Δεν φαίνεται να σχετίζεται με το ρυθμό χορήγησης υγρών και τις μεταβολές της ωσμωτικότητας. ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΟΙΔΗΜΑ
- 48. ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΟΙΔΗΜΑ • Ηλικία < 4 ετών • Πρωτό-διάγνωση ΣΔ • Μεγάλη διάρκεια συμπτωμάτων Παράγοντες κινδύνου • Υποκαπνία • Αυξημένη ουρία ορού • Σοβαρή οξέωση Παράγοντες κινδύνου κατά τη διάγνωση • Χορήγηση διττανθρακικών Παράγοντες κινδύνου κατά τη θεραπεία
- 49. ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ • Αλγόριθμος διάγνωσης εγκεφαλικού οιδηματος. • Ένα διαγνωστικό κριτήριο, 2 μείζονα, ή ένα μείζον και ένα ελάσσον έχουν ευαισθησία 92% και ποσοστό FP 4%. • Η απεικόνιση του εγκεφάλου δεν απαιτείται για τη διάγνωση. Διαγνωστικά •Διαταραχές επιπέδου συνείδησης- AVPU •Στάση αποφλοίωσης/ απεγκεφαλισμού •Παράλυση κρανιακών νεύρων (CN III, IV, VI) •Μη φυσιολογικό νευρογενές αναπνευστικό πρότυπο (πχ Cheyne- Stokes) Μείζονα •Διαταραχές επιπέδου συνείδησης •↓ 20 σφύξεων/λεπτό •Ενούρηση Ελάσσονα •Έμετοι •Κεφαλαλγία •Ληθαργικότητα •Διαστολική πίεση > 90mmHg •Ηλικία <5 ετών
- 50. ΔΚΟ- ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ • Άμεση έναρξη θεραπείας • Μείωση ρυθμού χορήγησης iv υγρών → διατήρηση ΑΠ σε φυσιολογικές τιμές • Χορήγηση μαννιτόλης i.v : 0.5 - 1 gr/kg σε 10-15 λεπτά (mannitol 20% : 2,5-5ml/kg) • Εναλλακτικά χορήγηση NaCl 3% : 2.5ml/kg • Διακομιδή στη ΜΕΘ.
- 52. HHS • Χαρακτηρίζεται από μεγάλη υπεργλυκαιμία και υπερωσμωτικότητα του αίματος, χωρίς σημαντική κέτωση. • Εκδηλώνεται πολύ σπάνια στα παιδιά • Αυξανόμενη επίπτωση σε παιδιά με ΣΔ2 και σε ηλικιωμένους • Δεν υπάρχουν τα συνήθη συμπτώματα της ΔΚΟ • H αυξημένη πολυουρία-πολυδιψία μπορεί να οδηγήσει σε βαριά αφυδάτωση και μεγάλη απώλεια ηλεκτρολυτών • Διπλάσια απώλεια υγρών από τη ΔΚΟ στους ενήλικες • Παρά τη σοβαρή απώλεια ηλετρολυτών και ύδατος, η υπερωσμωτικότητα του πλάσματος διατηρεί τον ενδοαγγειακό όγκο, η αφυδάτωση συχνα υποεκτιμάται
- 53. HHS- ΚΡΙΤΗΡΙΑ • Γλυκόζη πλάσματος > 600 mg/dl • Φλεβικό pH > 7.25, αρτηριακό pH > 7.30 • HCO3 πλάσματος > 15 mmol/L • Απούσα ή ήπια κετοναιμία, μικρή κετονουρία • Δραστική ωσμωτικότητα > 320 mOsm/kg • Επηρεασμένο επίπεδο συνείδησης ή σπασμοί (~50%)
- 54. HHS- ΘΕΡΑΠΕΙΑ υγρά Bolus 0.9% N/S (20ml/kg), επί ενδείξεων επανάληψη Συντήρησης + έλλειμμα (12- 15%) σε 24-48h 0.45 – 0.75% saline Προσθήκη όγκου αποβαλλόμενων ούρων ηλεκτρολύτες Παρακολούθηση ηλεκτρολυτών, Ca, Mg, P ανά 2ωρο ινσουλίνη HHS Έναρξη ινσουλίνης όταν η γλυκόζη ορού παραμένει σταθερή με τα χορηγούμενα υγρά iv REGULAR 0.025 – 0.05U/kg/h Hyperosmolar DKA Έναρξη ινσουλίνης μία ώρα μετά την έναρξη των υγρών iv REGULAR 0.05 – 0.1 U/kg/h Προσαρμογή της δόσης της ινσουλίνης ώστε ↓ γλυκόζης ορού κατά 75 -100mg/dl/h Συχνές επανεκτιμήσεις και τροποποιήσεις επί ενδείξεων