More Related Content
What's hot (20)
Similar to XEO2. ʴDzDzó española (13)
More from aialo1 (20)
XEO2. ʴDzDzó española
- 2. Movementos naturais da poboación O movemento natural é o crecemento ou decrecemento da poboación dun lugar, como resultado dos nacementos e defuncións. De feito o crecemento natural é a diferencia entre a natalidade (nº de nacementos) e a mortalidade (nº de defuncións nun ano). Se os nacementos superan ás defuncións, falamos dun crecemento vexetativo positivo, e se o número de defuncións é moito máis elevado aos nacementos é negativo. CN= Total de nacementos- total de defuncións Taxa de crecemento natural= Taxa de natalidade- taxa de mortalidade= ___%0.
- 3. No movemento natural da poboación distínguense tres etapas ou réximes demográficos, nos cales a natalidade, a mortalidade e o crecemento natural amosan rasgos homoxéneos: o réxime demográfico antigo, a transición demográfica e o réxime actual. O réxime demográfico actual comprende dende o 1975 ate os nosos días. Caracterízase polas baixas taxas de natalidade e mortalidade e un escaso crecemento natural. TRANSICIÓN DEMOGRÁFICA:TRANSICIÓN DEMOGRÁFICA: Modelo que describe os cambios demográficos acaecidos ao longo do tempo nos países desenvolvidos: transición dende unha situación de altas taxas de natalidade e mortalidade a outra caracterizada por un descenso delas, pasando pola fase intermedia, de descenso da mortalidade antes que a natalidade, permitindo un rápido crecemento demográfico. PRÁCTICO
- 4. talidade, mortalidade e fecundidade no réxime demográfico actu NATALIDADE: Descendeu a partires de 1975 ate cifras baixas. Distinguimos neste apartado dúas etapas: 1975-1998: Efectuouse un brusco descenso dos nacementos. De un índice sintético de fecundidade de 2,1 fillos por muller no ano 1981 descéndese ate 1,24 fillos por muller no ano 1998. As causas deste feito foron os cambios económicos e socioculturais. Atrasouse a idade do matrimonio e, ó tempo o período fértil da muller. Como condicionantes destacamos a precariedade laboral, o retraso na emancipación e un período formativo maior. Tamén houbo importantes cambios de valores na sociedade española dende á transición á democracia, que influiron na taxa de natalidade. Destacamos unha menor influencia relixiosa, despenalización e uso de anticonceptivos, legalización do aborto en certos supostos, incorporación e consolidación da muller no mundo laboral (atraso na maternidade ate a consolidación laboral, dificultades na conciliación laboral, disponibilidade de garderías…). Hai un cambio de valores ao considerar a formación e benestar dos fillos, polo que se opta por ter menos para adicarlles maior tempo e atención. O gasto económico e atención que require o coidado dos fillos compite co desexo dos país de dispor de ingresos e tempo de lecer.
- 5. Dende 1998: A natalidade experimenta unha lixeira recuperación debido á inmigración, posto que a poboación española mantén a mesma tendencia. A inmigración contribúe ao aumento da natalidade polo incremento do número de mulleres en idade fértil, e amosan un maior índice de fecundidade (ainda que experimenta unha tendencia descendente. De 2,3 fillos por muller no 1996 pasouse a un 1,8 no ano 2006). A previsión é que esta recuperación da natalidade seña transitoria
- 7. MORTALIDADE: Manténse en cifras baixas, ainda que se observa un ascenso debido ó avellentamento da poboación debido ó aumento da esperanza de vida. As causas da mortalidade xeran sufriron cambios, hoxe teñen unha especial incidencia as enfermedades cardiovasculares, cancro e accidentes de tráfico. Tamén aumentan as enfermedades ligadas ao avellentamento como a demencia senil ou o alzheimer, ou enfermedades asociadas a hábitos sociais perxudiciais ou adicións. A mortalidade infantil é moi baixa é fundamentalmente neonatal e pode diminuir cos avances médicos. A esperanza de vida aumentou grazas aos avances médicos e presenta diferencias entre sexos (no ano 2005 era de 76,96 para os homes e de 83,48 para as mulleres) e status social. Por sexos é maior para as mulleres (maior fortaleza biolóxica por causas hormonais e inmunolóxicas).No caso dos homes, está determinada por un estilo de vida diferente con maior risco (participación en guerras, traballos duros, hábitos, menor coidado da saúde, accidentes, alimentación…), ainda que as diferencias tenden a reducirse.
- 8. No tocante as diferencias por idade, debemos destacar as repercusións no grupo das persoas máis anciás, con menores cambios no grupo dos mozos (18-35 anos). Debemos suliñar a incidencia do incremento de accidentes de tráfico, e problemas de drogadicción e VIH nos anos 80, que diminúen a partires do anos 90 polas campañas de prevención e melloras nos tratamentos. A esperanza de vida é máis alta en profesións de elevada cualificación (menos accidentes laborais) e en clases sociais con acceso a mellores servizos sanitarios. O CRECEMENTO NATURAL en España descendeu ate 1998 polas baixas taxas de natalidade e mortalidade. Despois medra lixeiramente pola recuperación da natalidade.
- 9. Desequilibrios territoriais no movemento natural da poboación Todas as comunidades autónomas presentan baixas taxas de natalidade, de mortalidade e crecemento natural, pero obsérvanse diferentes contrastes dada a estructura por idades da poboación, que depende de causas herdadas e actuais: As causas herdadas son o comportamento tradicional da natalidade, o desenvolvemento económico que xera migracións interiores. Obsérvase un avellentamento das rexións emigratorias e o rexuvenecemento das zonas inmigratorias As causas actuais: determinadas polos novos factores de desenvolvemento económico trala crise e a inmigración, que achega poboación nova e eleva as taxas de natalidade
- 10. Comunidades autónomas con maior dinamismo demográfico Comunidades autónomas en declive demográfica. Éxodo rural e avellentamento da
- 11. Comunidades autónomas con maior dinamismo demográfico (Taxas de natalidade máis elevadas, mortalidade máis baixa e crecemento natural máis alto). Presentan unha estructura máis nova, debido a un comportamento máis natalista, por ser áreas receptoras de migracións interiores no pasado ou por recibir inmigrantes extranxeiros. Como excepcións neste apartado temos a Canarias (favorable estructura por idades que compensa a baixa natalidade) e Navarra (natalidade máis alta). Comunidades autónomas en declive demográfica: Con taxas de natalidade máis baixas, taxas de mortalidade máis altas e crecemento natural máis baixo. Teñen unha estructura demográfica moi envellecida, xa que sufriron unha forte emigración no pasado (Galicia e interior peninsular), a incidencia da crise industrial e contar con menos poboación extranxeira.
- 14. IGE Actividades
- 15. Mobilidade espacial da poboación. Dentro dos movementos migratorios españois destacamos as migracións transoceánicas históricas ate mediados do século XX ( nas que o principal destino eran os países de América Latina) , as migracións interiores campo-cidade e as migracións exteriores cara diferentes países de Europa Central e Occidental (Suiza, Alemaña, Inglaterra, Francia…). Estes movementos foron un feito decisivo que segue a condicionar as características actuais da poboación. A elas súmase, dende a década dos anos 90 unha crecente inmigración estranxeira. Foto Alberto Martí. Fonte:www.elcorreogallego.es
- 16. As migracións interiores son os movementos de poboación dentro das fronteiras do país. As migracións interiores tradicionais caraterízanse polos seguintes trazos: A motivación foi fundamentalmente laboral. Os fluxos son unidireccionais entre áreas emigratorias e inmigratorias. O perfil característico foi o de persoas novas, con baixo nivel de cualificación. Dentro destas migracións interiores tradicionais, responden a dúas tipoloxías: As migracións estacionais e temporais, que tiveron o seu auxe entre o último terzo do século XIX ate a década dos 60 do século pasado. Estes movementos emprendíanse con intención de retorno, nuns casos eran desprazamentos a outras áreas rurais para efectuar labouras do campo (vendima, sega, olivas…), e noutros para realizar traballos na construcción, industria ou servizos O éxodo rural é unha emigración entre áreas rurais e urbanas con carácter definitivo ou de longa duración, para conseguir traballo e ingresos máis altos ou polo cambio a un mellor nivel de vida na cidade.
- 17. Migracións exteriores Dende 1961 producironse 20 millóns20 millóns de desprazamentosde desprazamentos interioresinteriores. A metade da poboación reside nun lugar diferente ao do seu nacemento
- 18. O ÉXODO RURALNo primeiro terzo do século XX rexistráronse fortes correntes migratorias dende as zonas rurais ás cidades, impulsadas polas novas actividades industriais e os servizos das áreas urbanas. Este fluxo migratorio veuse interrompido pola Guerra Civil (1936-1939) e a postguerra, para volver a tomar forza de novo nos anos 50, e fundamentalmente durante os 60 e 70. Nos anos 60 cambiaron de residencia 4,2 millóns de españois, e o 60% das persoas que migraron instaláronse en outras provincias. Á hora de explicar a distribución espacial destas migracións interiores cabe ter en conta os diferentes espazos de orixe e destino: Os espazos emisores eran áreas rurais do interir peninsular, ou ben espazos con sistemas agrarios en crise (Andalucía, Estremadura, Castela e León, Castela A Mancha, Aragón, Asturias, Galicia, etc…). Os destinos atractivos eran Madrid, Cataluña e o País Vasco, que estaban en pleno proceso de industrialización. As consecuencias da chegada de inmigrantes xerou un importante crecemento das grandes áreas urbanas como Madrid, Barcelona, Bilbao, Valencia, Zaragoza e Sevilla. E, ao tempo, tamén medraron cidades máis pequenas como Tarragona, Valladolid, Vigo, Avilés ou Huelva…e as principais áreas turísticas do país.
- 19. As repercusións destas migracións interiores son: Son responsables dos desequilibrios na distribución da poboación: xerando un baleirado do interior e grandes densidades na periferia. Elevan o índice de masculinidade nalgunhas áreas e causan o avellentamento da poboación do campo e o rexuvenecemento na cidade. No plano económico, nas áreas rurais experimentouse un descenso na productividade e o rendemento. E nas cidades problemas de solo, de vivenda, e equipamentos e servizos. Problemas de asimilación no contacto de valores rurais tradicionais e os urbanos, cunha grande sociedade urbana e competitiva. As zonas de procedencia sufriron o abandono e o deterioro. E as grandes cidades o crecemento acelerado xerou problemas de contaminación atmosférica, ruido…
- 20. As novas pautas das migracións interiores (1975 ate a actualidade). As migracións interiores masivas de carácter laboral finalizan bruscamente a mediados dos anos setenta do século XX. A razón fundamental era a crise económica que se produciu a causa da suba do prezo do petróleo. Deste xeito, entre 1975 e 1985 foron debilitándose os fluxos migratorios interprovinciais. Continúan con menos intensidade, os movementos de poboación nova dende o medio rural ate a cidade, ao tempo que se inician os movementos de retorno dos emigrantes en sentido oposto (cidade-campo). As antigas áreas de inmigratorias industrializadas, sometidas a duros procesos de reconversión, perderon o seu atractivo e o seu saldo migratorio positivo reduciuse ou volveuse negativo (País Vasco, Cataluña e Madrid dende os anos 90).
- 21. Coa recuperación económica a mediados dos 80, os fluxos reactívanse pero non acadan a intensidade dos tempos do éxodo rural nin os niveis doutros países europeos. Debemos suliñar un modelo migratorio novo, no que as migracións interprovinciais (motivacións económicas e busca de emprego) perden importancia, aumentando as migracións intraprovinciais, orixinadas por cambios no lugar de residencia, pero non necesariamente por motivos de traballo. Na actualidade, a maior parte dos fluxos migratorios son de curta distancia, e están ligados á expansión urbana. O crecemento das principais cidades desborda os termos municipais e trasládase aos municipios máis próximos
- 22. As consecuencias das migracións interiores actuais. As migracións laborais acrecentan os desequilibrios demográficos e económicos entre as rexións e no interior das comunidades autónomas e provincias. As migracións residenciais intraurbanas causan o envellecemento das áreas urbanas centrais emisoras e aumenta a poboación das periferias receptoras. Os movementos pendulares relacionados co traballo ocasionan problemas de circulación nos accesos as grandes cidades en horas punta e relacionados co ocio
- 23. A INMIGRACIÓN O desenvolvemento económico cambiou a dinámica nun país tradicionalmente emigrante a un país receptor de inmigración. Despois da entrada de España na UE e a superación da crise económica a mediados dos anos 80, o país comezou a convertirse en destino dos fluxos migratorios internacionais. Diferenciamos os extranxeiros nacionalizados tras varios anos de permanencia no país, que ser españois de pleno dereito; os inmigrantes legais, que obteñen permiso de residencia e manteñen a súa nacionalidade de orixe; e ilegais, máis difíciles contabilizar que se cifran nuns 200.000.
- 24. As causas da atracción son: Por parte española: a necesidade de man de obra co desenvolvemento económico dende 1995, sobre todo empregos de baixa cualificación. E certas medidas que atraeron a novos inmigrantes como a regularización de ilegais (2000 e 2005) e de reagrupamento familiar. Como factores determinantes debemos destacar a proximidade de España a África, os lazos históricos-culturais con América Latina e a atracción das bondades do clima mediterráneo para as persoas do centro e norte de Europa. Por parte dos inmigrantes inflúen motivos económicos e motivos políticos. No tocante é inmigración extranxeira en España podemos distinguir dúas fases nas que se produciu un cambio importante no número de extranxeiros no país e na súa composición.
- 25. Nunha primeira fase que situamos nos anos 80 do s.XX, a maior parte dos extranxeiros residentes no país procedían de occidente, centro e norte de Europa. As motivacións fundamentais neste fluxo migratorio eran: - Numerosos xubilados europeos que elixen España como lugar de retiro, para poder disfrutar do seu clima e estilo de vida. Estes cidadáns concentráronse na costa mediterránea e nos arquipélagos Baleares e Canario, hoxe continúan a representar unha porcentaxe importante das súas poboacións. - Outro grupo a destacar é o dos traballadores das multinacionais europeas que foron asentándose fundamentalmente en cidades como Madrid e Barcelona. - Unha importante colonia marroquí comeza a chegar a España durante esta etapa na busca de emprego.
- 26. A segunda fase ten lugar na década dos 90 e primeiros anos do século XXI, chegaron ao noso país numerosos cidadáns procedentes de Europa do Leste, países Latinoaméricanos e asiáticos, ó tempo que continúa o fluxo norteafricano (fluxo Sur-Norte). A maior parte dos inmigrantes procede na actualidade de América Latina, norte de África e Europa. Entre os primeiros, destacan os ecuatorianos, colombianos, bolivianos e peruanos. Os inmigrantes chegados do Norte de África proceden maioritariamente de Marrocos. E de países europeos como Romanía, Inglaterra, Bulgaria, Alemania e Italia xorden fluxos cara España. Tamén existe un importante colectivo de cidadáns chineses.
- 27. A distribución espacial e a actividade da poboación inmigrante A poboación extranxeira concéntrase nas áreas máis dinámicas do territorio español, dadas a maior oportunidade de emprego. Destacan especialmente Madrid, o litoral mediterráneo e as illas. Ainda que a poboación inmigrante ten presencia na maioría do territorio, ten unha maior concentración nas grandes cidades.
- 29. Os efectos da inmigración Os inmigrantes, co seu traballo, contribuiron de forma decisiva ao crecemento económico de España nos anos previos á crise económica. A chegada de poboación extranxeira freou o proceso de avellentamento da poboación, xa que o perfil é de poboación adulta nova e as súas taxas de natalidade son superiores ás da poboación española. Tal cuestión é importante para o mantemento do sistema de pensións e a Seguridade Social. Coa chegada masiva de inmigrantes prodúcese unha diminución na proporción de poboación dependente e un aumento no número de contribuíntes. En relación á integración social dos inmigrantes, a situación é moi diferente segundo os colectivos, pois algúns teñen maiores facilidades para a integración, neste apartado temos como elementos determinantes cuestións básicas como a língua e a cultura.
- 30. Consecuencias demográficas: Os inmigrantes contribuiron positivamente ao crecemento demográfico de España nos últimos anos de forma directa e polo incremento nas taxas de natalidade. Consecuencias económicas: Achega poboación activa e colabora ao crecemento do PIB, desempeñan, en ocasións, tarefas duras e mal remuneradas. Relaciónase con algúns problemas como a perda de competitividade, a presión á baixa sobre os salarios, a acentuación da escasa mobilidade xeográfica dos traballadores españoisa e o aumento do déficit exterior debido ás remesas enviadas aos países de orixe. Fonte: INE 2013
- 31. Consecuencias sociais: Consecuencias negativas ao xurdir actitudes xenófobas ou racistas entre algúns sectores da poboación. Moitos inmigrantes sofren duras condicións laborais (baixos salarios, longas xornadas, ausencia de seguros) e malas condicións de vida en barrios marxinais e vivendas de escasa calidade. As dificultades de integración, debido ás diferenzas culturais, lingüísticas e relixiosas, poden suscitar tensións coa poboación autóctona.