Pojava i razvoj kršćanstva treća prezentacijaStrukovnaskolaKršćanstvo je monoteistička religija koja se pojavila u 1. stoljeću, oslanjajući se na vjeru u Isusa Krista i Sveto pismo. Nakon početnih progona, posebno pod carem Neronom, legalizirano je Milanskim ediktom 313. godine od cara Konstantina Velikog, što je omogućilo slobodno ispovijedanje vjere. Prvi ekumenski sabor održan je 325. godine s ciljem rješavanja unutarnjih sukoba unutar kršćanske zajednice.
MonoteizamDenis Bevanda Dokument pruža pregled monoteističkih religija, fokusirajući se na židovstvo, kršćanstvo i islam. Ističu se ključni aspekti svake religije, uključujući njihove osnivače, svete tekstove i rituale. Autor napominje da je ovo samo osnovno predstavljanje kompleksnih vjerovanja i praksi kroz povijest.
MonoteizamDenis Bevanda Dokument pruža pregled monoteističkih religija, fokusirajući se na židovstvo, kršćanstvo i islam. Ističu se ključni aspekti svake religije, uključujući njihove osnivače, svete tekstove i rituale. Autor napominje da je ovo samo osnovno predstavljanje kompleksnih vjerovanja i praksi kroz povijest.
1. Monaštvo i monaški redovi
Postoje dva tipa monaštva: lavriotski i kinovitski. Lavriotsko monaštvo podrazumevalo je odricanje od
svetovnog života, izolovanost i individualno uzdizanje. Koren ovakvog podvizanja možemo naći u
vizantijskom monaštvu I hinduizmu, i u jedanom odeljaku judeizma koji se ugledao na Jovana
Krstitelja. Ovaj tip monaštva se iz Vizantije preneo na zapad preko južne Italije i Sicilije. Kinovitsko
monaštvo se sastojalo iz života u zajednici. Ovakve tipove monaškog života možemo naći u budizmu,
islamu i naravno u hrišćanstvu. Smatra se da je prva pravila monaškog života ustanovio Sveti Avgustin,
ali da je najsnažnija figura zapadnog monaštva zapravo bio Benedikt iz Nursije (od oko 480 do oko
553) koji je osnovao manastir u Monte Kasinu u južnoj Italiji.
Pravila monaškog reda Benedikta iz Nursije
Po Benediktu život u monaškoj zajednici podrazumevao je
suzdržanosti i poslušnost opatu. Hijerarhija u manstiru je sprovedena kao u porodici u kojoj vlada opat I
nema usamljenosti. Radni dan kaluđera podeljen je na vreme za molitvu, vreme za zajedničke obrede
(liturgija) i vreme za rad u polju. Po pravilu benediktanskog reda kaluđer živi od prihoda zajedničkog
dobra, osuđuje se besposličarenje, a slobodno vreme se provodi u molitvi. Benediktance su nazivali
“crnim monasima” zbog monaške rize koja je bila u crnoj boji.
Ostali monaški redovi
2. Klinijevski red je osnovan kada i manastir Klini,
960 godine, na posedu akvitanskog vojvode Vilijema. Oni odbacuju manuelni rad i svoj monaški red
zasnivaju na molitvi i liturgiji. Za razliku od ranijih manastira u vreme Karla Velikog , oni ne čitaju
antičke pisce već se duhovno uzdižu čitajući spise svetih otaca crkve.
Cistersitski red je nastao kasnije kao reakcija na klinijevski
red, 1098 i svoj vrhunac je dosegao u vreme Bernara iz Klervoa. Naziv je dobio po sedištu gde je
osnovan u Sitrou. Oni odbacuju ovozemaljsko bogatstvo, obično svoje manastire osnivaju daleko od
gradova da ne bi došli u dodir sa spoljašnjim svetom. Po njima je nazvan jedan karakterističan stil u
arhitekturi u vreme gotike
Kartuzijanski red je osnovan 1084, i karakteristika ovog reda je usamljenički život i život u
molitvi, meditaciji i zavetu ćutanja. Sastajali bi se par puta godišnje radi obeda i liturgije.
3. Kasnije se osnivaju i lutajući monaški redovi: franjevački i domenikanski. Blagoslov za osnivanje ovih
redova dao je Inokentije III tako das u imali veliku političku moć. Franjevci su težili duhovnoj molitvi,
dok su Domenikanci bili zaduženi za borbu protiv jeresi.
Franjevački red je osnovao Sveti Franjo Asiški i
Sveta Klara, oni su propovedali asketski život i pomagali su siromašnima i bolesnima.
Domenikanski red je osnovan 1220, osnovao ga je bivši
monah cistersitskog reda, Španac Sveti Domenik. Oni su se mahom bavili teološkim pitanjima i smatra
se da je ovo bio najintelektualniji red. Ovom redu su pripadali Sveti Bonevatura i Sveti Toma Akvinski
