�ݺ�ߣ

20 de Novembro: Día dos Dereitos da Infancia.
CEIP PLURILINGÜE SERRA DE OUTES.
Equipo da Biblioteca
20 DE NOVEMBRO,
DÍA DOS DEREITOS
DA INFANCIA
http://blog.xerais.es/2014/un-libro-emocionante-os-dereitos-da-infancia-
anotacion-en-trafengando-ronseis/
SE VOS INTERESA ESTE LIBRO DA EDITORIAL XERAIS ESTÁ
RECÉN CHEGADO Á BIBLIOTECA! ESTES CONTOS QUE
PROPOÑEMOS SON SO UNHA PEQUENA MOSTRA E ESTÁN
RELACIONADOS COA INTERCULTURALIDADE.

EPÍLOGO DO LIBRO:
A Declaración Universal dos Dereitos do Neno foi aprobada o 20
de Novembro de 1959 pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas.
Nela recóllense dez principios que supuxeron o primeiro gran
consenso internacional sobre os dereitos fundamentais dos nenos
e das nenas.
No obstante, as súas orixes están na Declaración de Xenebra de
1924, cando despois da Primeira Guerra Mundial se considerou a
necesidade de protexer a vulnerabilidade dos nenos. Neste texto
histórico recoñecese por primeira vez a existencia de dereitos
específicos para os nenos.
En 1949 as Nacións Unidas, constituídas unha vez rematada a
Segunda Guerra Mundial, aprobaron a Declaración Universal dos
Dereitos Humanos e foi daquela cando decidiron elaborar a
Declaración dos Dereitos do Neno xa que na Declaración de
Xenebra atopaban moitas deficiencias.
Foi en 1959 cando os 78 estados membros aprobaron a
Declaración Universal dos Dereitos do Neno, cuxo obxectivo era
garantir a protección e o desenvolvemento dos nenos e nenas.
Trinta anos despois, o 20 de Novembro de 1989, a Asemblea
Xeral de Nacións Unidas deu un paso máis coa Convención sobre
os Dereitos do Neno. Ao longo de 54 artigos o documento
introduce novidades moi importantes con respecto á Declaración
de 1959, como por exemplo o recoñecemento dos nenos como
cidadáns desde o seu nacemento.
Moitos máis recursos sobre este tema podédelos atopar tamén
no seguinte enlace da mestra María Asunción García Álvarez.
https://sites.google.com/site/recursosdereitosdoneno/

O DEREITO Á IGUALDADE, SEN
DISTINCIÓN DE RAZA, RELIXIÓN
OU NACIONALIDADE.
AS MONDAS DA LÚA
Gustavo Martín Garzo
Naquel país, ao chegar a primavera, as mulleres poñían un ovo,
branco, perfecto, de tacto aveludado, e sentaban a esperar a que
o neno nacese.
Era tan fermoso ese ovo que elas tiñan que telo nas mans todo o
tempo. Dormían con eles, e ao apagaren a luz oían un canto
misterioso que non sabían de onde viña, nin se era nos seus soños
onde o escoitaban.
Tiñan aqueles ovos con elas durante tres lúas. Ao chegar á
terceira, levábamos á fraga nunha ceremonia moi bonita na que
se adornaban con flores e se acompañaban con fermosos cantos.
Entón, deixaban os ovos nun claro e regresaban ás súas casa, pois
aqueles nenos necesitaban o segredo para naceren.
Esperaban entón unha lúa máis, e cando regresaban, os nenos xa
naceran. O claro da fraga estaba cheo das cascas baleiras, que á
luz da lúa tiñan unha blancura inmaculada.
As mondas da lúa, chamaban a aquelas cascas.
Daquela quedaban moi quietas agardando.
Oíase entón un canto, e outro máis, e outro, que viñan de todos
os recunchos da fraga. Eran os cantos dos nenos que ían ao
encontro das súas nais. Uns tiñan escamas; outros, aletas e cola;
outros, plumas coma as dos paxaros, pois durante o tempo que
estiveran na fraga, tomaran as calidades dos animais que había
nese lugar.
E as nais axiña identificaban os seus nenos pola súa forma de
cantar, xa que ese canto era o mesmo que escoitaran nos seus

soños, cando aínda estaban dentro dos seus ovos e elas os tiñan
pola noite nas súas camas.
E cada unha levaba o seu sen importarlle como era. Entón
comezaba aquel mundo de agarimos, bicos e desvelos que é a
crianza dos nenos. E pouco a pouco estes ían perdendo as
escamas, plumas e cristas para transformárense en seres
humanos.
Non quere decir esto que se volvesen iguais, pois cada un
conservaba no seu carácter as calidades do animal que o
acomañara na fraga, de maneira que se un vivira cun rato, era un
neno moi rebuldeiro; se outro, cun gato, tiña os ollos riscados; se
unha nena nena estivo cun merlo; a súa voz era moi fermosa, e a
súa pel negra, e se fose un peixe o que coidara doutra nena, esta
quería estar na auga todo o tempo e movía as súas mans e pés
coma se fosen aletas e cola.
Non había un mundo onde os nenos fosen á vez tan distintos e tan
iguais coma aquel. Distintos, porque na fraga cada criatura ten
unha apariencia diferente e o seu propio xeito de ser; iguais,
porque os cantos cos que se chamaran polas súas nais se
asemellaban entre si como os ovos dos que naceran.
E todos tiñan o mesmo corazón.

DEREITO A UN NOME E A UNHA
NACIONALIDADE DESDE O SEU
NACEMENTO.
NO MUNDO DOS SERES ESTRAÑOS.
ANA MARÍA SHUA.
- Mamá, mira o que atopei!
A mamá troll non compartía o entusiasmo do seu fillo.
- Un neno humano – dixo, engurrando o cello.
- Pero se non se reflicte nos espellos!
Era verdade. O neno tiña grandes ollos escuros, non sorría. E o
espello non o reflectía.
- Mmmmmm. Entón quizais poida quedar. Es sueco, rapaz?
- Non –dixo o neno- Non son sueco.
- Entón non es un troll. Nos somos monstruos suecos.
A ver que din os nosos veciños leprechauns.
Os leprechauns examinaron o neno.
- Os teus pais son irlandeses?- preguntáronlle.
- Non. Dixo o neno.
- Daquela, non es un leprechaun, nós somos trasnos
irlandeses.
Niso pasou Babá Iagá, a famosa bruxa rusa.
- Oes, Babá Iagá! – berrou nai troll -. Tomarías a este neno
como aprendiz de bruxo?
- É ruso? So lles ensino bruxerías a nenos rusos.
O neno negou tristemente coa cabeza.
Foron ao barrio das meigas.
- Es galego? Preguntáronlle alí.
Pero non o era.

- Entón non es fillo dunha meiga. Nosoutras somos bruxas
galegas.
- Será unha Pantasma – dixo nai troll -. Elas non teñen
nacionalidade.
- Falso! – contestoulle unha pantasma -. Somos de todas as
nacionalidades, cada unha ten a súa… Podes atravesar unha
parede, rapaz?
O neno intentouno con tas as súas forzas, pero só logrou darse
un bo golpe na fronte.
Á nai troll, o neno deulle mágoa.
- Pode quedar uns días – díxolle ao seu fillo -. Pero se non
atopa a súa xente entre os Seres Estranos, terá que marchar.
Mentres tanto, nun país europeo, os pais buscaban ao seu fillo
desesperados. Fixeron a denuncia policial e os medios déronlle
difusión. Como seus pais eran inmigrantes ilegais, o neno non
tiña nacionalidade. Ningún goberno da terra o protexía baixo
as súas leis. Por iso na televisión falaban da desaparición do
“neno pantasma”, que así son chamados os pequenos apátridas.
Un xuiz interesouse no caso.
- Non quero prometerlles nada – dixo o xuiz -.Pero talvez
sexa posible darlle ao neno a nacionalidade do país onde
naceu.
Aos pais xa non lles importaba moito a nacionalidade. Só
querían que aparecese o seu filliño.
No entanto, nese momento, algo moi raro acontece una cabana
dos trolls. Ao pasar o neno diante do espello, apareceu unha
bruma borrosa coa forma do seu corpo.
- Si que é un neno humano despois de todo. Teremos que
devolvelo – dixo a nai troll.
Pouco a pouco, co corrrer dos días, ía asomando no espello
unha cariña morena e riseira, cos dentes moi brancos.

Antes de que se reflectise completamente, os trolls deixaron
o neno no linde da fraga. Alí o atopou a policía, que o levou cos
seus pais.
Uns meses despois o neno fora debidamente rexistrado. Tiña
por fin os seus documentos, o seu nome oficial e a súa
nacionalidade. Deixou de ser unha pantasma e endexamais tivo
que volver ao mundo dos Seres Estraños.
Pero quedoulle sempre agradecido á nai troll e cada pouco
déixalle unha caixa de pizza preto da fraga. Desde que os
trolls probaron a pizza, non había nada que lle gustase tanto!

DEREITO A UNHA EDUCACIÓN
QUE FOMENTE A SOLIDARIEDADE,
A AMIZADE E A XUSTIZA ENTRE
TODO O MUNDO.
CONFUSIÓN
ELIACER CANSINO
O mozo por fin enxergou as tendas onde acampaban os homes
do deserto. Estou salvado! – díxose. E dirixiuse a eles e falou
deste xeito:
- Veño famento e teño sede. Preciso da vosa axuda.
Os homes mirárono con desconfianza, pois non o coñecían. Un
deles adiántouse e díxolle:
- Ofrecémosche a nosa axuda, pero antes debes dicirnos que
nos darás a cambio.
O rapaz lembrou as palabras do seu mestre: “só é valioso o que
se ama”, e rebuscando na súa alforxa sacou dela un libro.
- Deixareivos este libro – dixo- . Nel están as palabras do meu
deus. Son palabras boas que abrirán os vosos corazóns.
Os homes colleron o libro e sen apenas miralo devolvéronllo.
Precisamente loitamos contra ese libro.
Entón o rapaz extraeu un pano dun fermoso tecido.
Este pano é para min moi amado. Lévoo sempre onde vou. E
nas festas cíngoo ao meu pescozo como insignia.
Miraron os homes o pano e viron que as súas cores eran da
bandeira dun país próximo. E devolvéronllo.
- Non queremos ese pano: as súas cores oféndennos, pois
desprezamos o país que representan.

O rapaz non entendeu aquel desprezo, pero volveu gardalo sen
protestar.
- Nese caso talvez vos gusten estas follas encadernadas.
Nelas están escritas as palabras necesarias para entenderse
con outros pobos. Se alguén vos fala nunha lengua
descoñecida, mirando aquí podedes entendelo.
- Para que queremos esas follas con palabras estrañas. A nosa
lengua é a lengua verdadeira, a máis pura. Se alguén quere
falar connosco que aprenda. Nós non precisamos aprender a
súa. Se non falases a nosa lingua nin sequera te habiamos
escoltar.
Estaba a piques de desistir cando lembrou a súa moeda de
ouro. Unha moeda que tiña o escudo do seu país, as palabras do
seu deus, a lingua da súa terra. E dixo:
- É o único que me queda. Pero sei que non ides querelo,
porque ten todo o que desprezades: as palabras do meu
deus, a miña lingua initelixible, o escudo coa bandeira do
meu país. Así que seguirei o meu camiño esperando atopar a
alguén que se apiade de min.
Daquela os homes dixeron:
- Agarda. Dixeche que esa moeda é de ouro?
- Si, iso dixen.
- Entón dánola, porque o ouro non ten lengua, nin relixión, nin
país. Agora xa podes comer e beber.
O rapaz entregoulla e, mentres saciaba a súa sede e a súa
fame, pensou que aqueles homes estaban verdadeiramente
tolos, pois confundiran o ouro co amor.

�ݺ�ߣ

20 DE NOVEMBRO, DÍA DOS DEREITOS DA INFANCIA

Recommended

More Related Content

What's hot (20)

Viewers also liked (6)

Similar to 20 DE NOVEMBRO, DÍA DOS DEREITOS DA INFANCIA (20)

More from Patricia Pena Barbeito (20)

20 DE NOVEMBRO, DÍA DOS DEREITOS DA INFANCIA