Lamartine - H λίμνη
- 1. 4ο Γυμνάσιο Π. Φαλήρου Σχ. Έτος 2014-2015 Πολιτιστικό πρόγραμμα : Ο Φιλελληνισμός στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 - η ευρωπαϊκή διανόηση στο πλευρό των Ελλήνων υπεύθυνες καθηγήτριες: Ναλμπάντη Αγγελική (ΠΕ 05) – Αρτινού Ιωάννα (ΠΕ 02) 1 Le Lac Alphonse de Lamartine Ainsi, toujours poussés vers de nouveaux rivages, Dans la nuit éternelle emportés sans retour, Ne pourrons-nous jamais sur l’océan des âges Jeter l’ancre un seul jour ? Ô lac ! l’année à peine a fini sa carrière, Et près des flots chéris qu’elle devait revoir, Regarde ! je viens seul m’asseoir sur cette pierre Où tu la vis s’asseoir ! Tu mugissais ainsi sous ces roches profondes ; Ainsi tu te brisais sur leurs flancs déchirés ; Ainsi le vent jetait l’écume de tes ondes Sur ses pieds adorés. Un soir, t’en souvient-il ? nous voguions en silence ; On n’entendait au loin, sur l’onde et sous les cieux, Que le bruit des rameurs qui frappaient en cadence Tes flots harmonieux. Tout à coup des accents inconnus à la terre Du rivage charmé frappèrent les échos : Le flot fut attentif, et la voix qui m’est chère Laissa tomber ces mots : « Ô temps, suspends ton vol ! et vous, heures propices Suspendez votre cours : Laissez-nous savourer les rapides délices Des plus beaux de nos jours ! H Λ Ι Μ Ν Η Έτσι , οδηγημένοι πάντα σε καινούριες ακτές Παρασυρμένοι χωρίς επιστροφή μες το ατέλειωτο σκοτάδι Δε θα μπορέσουμε ποτέ να ρίξουμε άγκυρα στον ωκεανό του χρόνου, ούτε μια μέρα; Ω λίμνη ! μόλις τέλειωσε η χρονιά, Και κοντά στ’ αγαπημένα κυματάκια που θα πρεπε, Εκείνη, να ξαναδεί, Κοίτα ! έρχομαι μοναχός να σταθώ σ’ αυτή τη πέτρα όπου την είδες άλλοτε να κάθεται! Μούγκριζες έτσι, κάτω απ’ αυτά τα μεγάλα βράχια, Έτσι, βολόδερνες – θαλασσοχτυπιόσουν στα φαγωμένα τους πλευρά, Έτσι, ο αέρας έριχνε τον αφρό των κυμάτων σου Στα λατρεμένα πόδια της. Ένα βράδυ, θυμάσαι ; αρμενίζαμε μες τη σιωπή Μακριά, πάνω στο κύμα και κάτω απ’ το μπλε τ’ ουρανού Ακουγόταν μόνον ο θόρυβος των κωπηλατών που Χτυπούσαν ρυθμικά τ’ αρμονικά σου κύματα. Ξαφνικά, ήχοι, άγνωστοι στη γη, αντήχησαν από τη στοιχειωμένη ακτή , Το κύμα κόπασε, και ακούστηκαν αυτές οι λέξεις της αγαπημένης μου φωνής: ‘’Ω χρόνε, σταμάτα το πέρασμά σου!! και σεις, γλυκές στιγμές Σταματήστε τη ροή σας! Αφήστε μας να γευθούμε τις σύντομες χαρές Των ομορφότερων ημερών μας’’
- 2. 4ο Γυμνάσιο Π. Φαλήρου Σχ. Έτος 2014-2015 Πολιτιστικό πρόγραμμα : Ο Φιλελληνισμός στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 - η ευρωπαϊκή διανόηση στο πλευρό των Ελλήνων υπεύθυνες καθηγήτριες: Ναλμπάντη Αγγελική (ΠΕ 05) – Αρτινού Ιωάννα (ΠΕ 02) 2 Σχολιασμός του ποιήματος Στο ποίημα αυτό ο ποιητής πλημμυρισμένος από μελαγχολία- χαρακτηριστικό του ρομαντισμού- περιγράφει την ηρεμία και την ομορφιά που επικρατούσε στη λίμνη άλλοτε . Νοσταλγεί τις χαρούμενες στιγμές που έζησε δίπλα της -είναι η φίλη του και κοπέλα του είναι η παρηγοριά του. Στενοχωριέται που οι ευχάριστες στιγμές που έζησαν μαζί δεν μπορούν να ξαναζωντανέψουν. Δεν αντέχει το γεγονός ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ή μόνιμο. Δυστυχώς ο χρόνος κυλά ασταμάτητα. Τώρα όμως η λίμνη είναι φουρτουνιασμένη και αγριεμένη «μούγκριζες, βολόδερνες, θαλασσοχτυπιόσουν». Από τη χρήση του β΄ ενικού φαίνεται πως ο ποιητής μιλάει στη λίμνη και ίσως βρίσκεται εκεί με σκοπό να επικοινωνήσει με την κοπέλα του, αφού περνούσαν πολύ χρόνο εκεί μαζί. Ζητάει να ξαναζήσουν τις στιγμές της αγάπης και ευτυχίας «των ομορφότερων ημερών μας». Η Λίμνη έχει στοιχεία αντιπροσωπευτικά του Ρομαντισμού: μελαγχολία και εικόνες από τη φύση-λίμνη: ωκεανός, πέτρα, βράχια. Στη φύση υπάρχει η ζωή και ο θάνατος. Ζωή είναι οι χαρούμενες παλιές στιγμές αγάπης και θάνατος είναι η αγάπη που χάθηκε, που έφυγε μαζί με το χρόνο που κύλησε. Γεμάτος απαισιοδοξία ο ποιητής λέει: «ω, χρόνε, σταμάτα το πέρασμά σου!! Και σεις γλυκές στιγμές σταματήστε τη ροή σας!» Το στοιχείο του ανθρώπου που μάχεται ενάντια στους κινδύνους και θέλει μέσα από τον αγώνα για επιβίωση να γευτεί τις χαρές της ζωής είναι έντονο σ’ όλο το ποίημα. Ράνια Δευτεραίου – Εύα Δεμεσούκα Β΄1 Alphonse de Lamartine (1775 – 1851) Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, ιστοριογράφος και πολιτικός, μεγάλο όνομα του ρομαντισμού στην Γαλλία. Το 1816 σχετίστηκε με την Julie Charles, που ήταν παντρεμένη και βαριά άρρωστη. Ο θάνατός της ενέπνευσε στον Λαμαρτίνο την Λίμνη, από τα αθάνατα ποιήματα της γαλλικής φιλολογίας.