More Related Content
What's hot (20)
Viewers also liked (20)
Similar to Pintura renacemento (18)
More from masinisa (12)
Pintura renacemento
- 2. Caracter鱈sticas xerais da pintura do Quattrocento Non hai referencias pict坦ricas da Antig端idade e polo tanto, non existe unidade estil鱈stica. Tomouse como 炭nica referencia anterior a obra de Giotto. Preocupaci坦n por conseguir a profundidade e o volume por medio da cor e da luz. Predominio do debuxo e da li単a, distingu鱈ndose con claridade o contorno das figuras (que 辿 plano). Composici坦ns pechadas e xeom辿tricas: as figuras ord辿nanse na obra formando c鱈rculos, tri叩ngulos, cadrados, etc. e nunca se relacionan co espectador. Emprego da perspectiva lineal Situaci坦n das escenas en arquitecturas ou en paisaxes para acentuar o seu naturalismo e para conseguir profundidade.
- 3. Perspectiva lineal Composici坦n pechada
- 4. FRA ANGLICO, A Anunciaci坦n. T辿mpera sobre t叩boa. 1430-32
- 5. PAOLO UCELLO, Batalla de San Romano (1450) As s炭as pinturas destacan polos seus atrevidos escorzos e polo uso da perspectiva lineal. Este cadro forma parte dun ciclo de tres pinturas que conmemoraban a victoria dos ex辿rcitos florentinos sobre as tropas de Siena en 1432.
- 6. Masaccio. A Trinidade. Fresco. Igrexa de Santa Mar鱈a Novella. Florencia. 1427. Representaci坦n da Sant鱈sima Trinidade, a morte e a posterior descomposici坦n nunha soa escena. Este fresco 辿 unha das primeiras pinturas que fan uso da perspectiva lineal: nela, todas as li単as converxen nun punto de fuga, situado, nesta ocasi坦n, na parte inferior central do nivel sobre o que se erixe a cruz. A composici坦n est叩 realizada desde un punto de vista moi baixo, ao nivel visual do espectador. A acci坦n transcorre no interior dunha b坦veda de caset坦ns, cun arco de medio punto que est叩 sustentado por columnas que levan capiteis x坦nicos.
- 8. Masaccio. Frescos da capela Brancacci. Igrexa do Carmine. Florencia Tributo da moedaExpulsi坦n do Para鱈so
- 9. Masaccio. Ad叩n e Eva expulsados do Para鱈so Esta 辿 unha das escenas m叩is co単ecidas de todo o conxunto, na que a forza da expresi坦n de Eva acapara toda a atenci坦n da dram叩tica escena.
- 10. Piero della Francesca. A flaxelaci坦n de Cristo. Urbino. Tr叩tase dun fant叩stico exercicio de perspectiva. Parece que o pintor calculou esta obra con rigor matem叩tico. O chan das d炭as escenas est叩 realizado seguindo fielmente as leis da perspectiva lineal; co punto de fuga xunto ao verdugo da esquerda de Cristo.
- 11. A Pala Brera Madona de Sinigaglia Piero della Francesca A Virxe exemplifica a tipolox鱈a feminina que representaba o pintor e que se caracterizaba polas figuras robustas, con volume e un poderoso pescozo, que ocupan todo o espazo compositivo. En primeiro termo, o duque de Urbino armado, detr叩s numerosos santos e, pendurado do casquete absidial, un ovo de avestruz.
- 12. Piero della Francesca. Retratos de Battista Sforza e do seu marido, Federico de Montefeltro, duque de Urbino. (1465-66). Co retrato desta dama conseguiu o artista unha obra mestra, ao unir figura e paisaxe con tan extraordinaria armon鱈a de atm坦sfera e luz. O perfecto estudo do volume e perfil non excl炭e a cuidada observaci坦n da paisaxe nen a perspectiva.
- 13. Piero della Francesca, A cidade ideal
- 15. Botticelli. O nacemento de Venus Venus, deusa da beleza, do amor e do matrimonio, acaba de nacer e chega, montada na s炭a cuncha e empurrada polos ventos, 叩 illa de Chipre, consagrada ao seu culto. O esquema compositivo 辿 sinxelo: as catro figuras que compo単en o cadro provocan un xogo de forzas que se contrarrestan e lle proporcionan movemento e tensi坦n 叩 escena. Os ventos dir鱈xense en direcci坦n 叩 deusa e esta 辿rguese sobre unha perna que lle serve de punto de apoio, mentres a outra queda libre (seg炭n o modelo da estatuaria grega).
- 17. Marte e Venus. O tema representa como Venus, deusa do Amor, apacigua nun profundo sono ao belicoso Marte, ao que os trastes s叩tiros non logran espertar. A precisi坦n e a sensualidade do debuxo, o amor pola forma pura case sen escorzos, a suave e ideal expresi坦n dos rostros, son instrumentos ao servizo dun sutil contido intelectual.
- 18. Perugino (escola de Umbr鱈a). Entrega das chaves a San Pedro. Pintura ao fresco na capela Sixtina do Vaticano. Observa o desenvolvemento da perspectiva lineal: se prolongas todas as l鱈neas do cadro (por exemplo, as do solo ou as que unen as cabezas de cada fila de persoaxes) ver叩s que confl炭en nun punto central (punto de fuga), situado na porta do templete central.
- 20. Leonardo da VinciLeonardo da Vinci. Formaci坦n multidisciplinar Ese autor significa MODERNIDADE" polo que ten de ruptura cos usos pict坦ricos do momento, o que lle vale ser clasificado como un pintor adiantado ao seu tempo. Pintou o seu autorretrato tres anos antes da s炭a morte, nel acentuou os trazos que ennoblecen a s炭a ancianidade proxectando as鱈 a imaxe que pretend鱈a que a posteridade tivese del. Destaca a fronte amplia e despexada, a mirada profunda e reflexiva e os longos cabelos de vello sabio. Debuxo de proporci坦ns do home, 1490. Realizado en pluma, tinta e acuarela sobre punta de metal, inspirado no c辿lebre home de Vitrubio. Con el Leonardo sentou un novo canon de proporci坦ns do home. As s炭as obras pict坦ricas est叩n baseadas na cor e non na li単a. Os seus tonos son sempre verdosos ou pardos. Caracter鱈zase polo emprego do sfumato e por introducir a perspectiva a辿rea. Op炭xose ao concepto de beleza ideal, defendendo a imitaci坦n da natureza con fidelidade.
- 21. Leonardo da VinciLeonardo da Vinci. A Anunciaci坦n Na Anunciaci坦nAnunciaci坦n 辿 posible observar unha perspectiva construida por unosible observar unha perspectiva construida por un principiante, moi alonxada do uso libre da perspectiva que determinar叩 oprincipiante, moi alonxada do uso libre da perspectiva que determinar叩 o traballo do mestre na s炭a madurez.traballo do mestre na s炭a madurez.
- 22. Museo do Louvre, 1483-86 Museo de Londres, 1495-1508 Leonardo da VinciLeonardo da Vinci. A Virxe da Rocha
- 23. Leonardo da Vinci. A Gioconda ou Monna Lisa M叩ximo expo単ente do retrato leonardesco no que os trazos se determinan e indeterminan 叩 vez. O rostro est叩 delicadamente pintado a trav辿s dun sutil鱈simo sfumato que une as cellas ao nariz e o nariz 叩 boca, cuxas comisuras conservan, a pesar do sorriso, parte da s炭a melancol鱈a. A composici坦n 辿 aparentemente sinxela: unha muller sentada nunha cadeira con brazos, fronte a unha paisaxe. A dama xira o corpo cara a un lado e dirixe unha enigm叩tica mirada cara o espectador. O realmente complexo e asombroso 辿 como o artista consegue que nada pareza inm坦bil nin r鱈xido, de maneira que mesmo as formas da paisaxe simulen fundirse unhas coas outras. O cadro reflicte tanto o f鱈sico como a alma desta muller que non puido ser identificada con plena seguridade.
- 24. Madonna co neno A bela xardineiraRafaelRafaelEtapa florentina
- 25. Rafael, As tres Gracias
- 26. RafaelRafael. Sala da Signatura. Frescos das estancias vaticanas
- 27. Rafael. Estancia da Signatura: A Escola de Atenas simboliza a Filosof鱈a, situ叩ndose fronte 叩 Disputa do Sacramento. O mestre introduciu a escena nun templo de inspiraci坦n romana, posiblemente seguindo os proxectos de Bramante para a bas鱈lica vaticana. Non hai paisaxe, s坦 arquitectura e con iso pretende demostrar a construci坦n do pensamento hum叩n, que ten as s炭as ra鱈ces na 辿poca cl叩sica, e a s炭a continuidade no Renacemento. A s炭a obra conv辿rtese as鱈 nun s鱈mbolo que pretende unificar a filosof鱈a co pensamento cristi叩n do s辿culo XVI, buscando un paralelismo entre 叩mbolos dous. A perspectica 辿 lineal, clara, e toda a composici坦n 辿 sim辿trica e equilibrada, a鱈nda que existen varios grupos de figuras en animada conversa.
- 28. Miguel ngelMiguel ngel. Decoraci坦n Capela Sixtina
- 30. Miguel ngelMiguel ngel. Capela Sixtina. Creaci坦n de Ad叩n
- 31. Miguel ngel. Capela Sixtina. A expulsi坦n do Para鱈so
- 33. Manierismo Bronzino, Alegor鱈a do Amor ou Venus e Cupido. Nos 叩ngulos superiores aparecen o Pai Tempo e a s炭a filla, a Verdade, desvelando os enga単os do Amor sensual, encarnado na aperta de Cupido e Venus. O rostro desesperado simboliza os ciumes, o neno da dereita 辿 o xogo, e o ser de torso feminino e patas de animal 辿 o fraude.
- 34. COMENTARIO PINTURA: LIAS BSICAS 1. ANLISE FORMAL -Identificar o Tema (paisaxe, retrato, relixioso, mitol坦xico, etc.) -Soporte sobre o que se pinta (muro, madeira, lenzo, t叩boa, cart坦n, etc) -T辿cnica empregada (T辿mpera, acuarela, 坦leo, fresco, entre outras) 2. DESCRICIN -Descrici坦n detallada do que se ve na pintura: -Composici坦n ou disposici坦n das figuras e os personaxes co fondo (Piramidal ou triangular, radial, sim辿trica, diagonal, etc..) -Predominio do debuxo (marcado ou esva鱈do) ou da cor (Claroscuro, cores fr鱈as ou c叩lidas) -Tipo de luz (artificial ou natural) -Volume (figuras planas ou sensaci坦n de relevo: perspectiva) -Espazo con 3捉 dimensi坦n finxida ou non 3. ASPECTOS ARTSTICOS E CULTURAIS -Identificar a obra, o autor (se existe), 辿poca e contextualizar a obra dentro do estilo ao cal pertence (caracter鱈sticas xerais e alg炭n exemplo similar)
- 36. COMENTARIO DA IMAXE Observamos unha t辿mpera sobre lenzo na que se aprecia a figura no centro dunha bela imaxe Dunha deusa, en concreto, Venus. A s炭a concepci坦n anat坦mica revela un alto grao de idealizaci坦n, Tanto nas s炭as partes como na s炭a posici坦n de equilibrio cl叩sico en contrapposto. A s炭a esvelta figura establ辿cese como eixe sim辿trico dun tri叩ngulo imaxinario compositivo creadas polo resto das personaxes, sendo a s炭a cabeza o v辿rtice superior. Toda a escena vese enmarcada sobre unha paisaxe de natureza solitaria e ideal, acorde coa beleza harm坦nica da deusa Venus. O debuxo lineal dos contornos, tanto nas figuras como na paisaxe, non soamente axuda a distinguir con nitidez A figura do fondo sen坦n que estiliza e suaviza a forma. Co mesmo obxectivo 辿 tratada a luz, uniforme en case a s炭a superficie, sen claroscuros, e tam辿n as cores, dominada por unha paleta clara. A pintura est叩 realizada por Sandro Botticelli en 1485. Est叩 baseada nun tema mitol坦xico no que aparecen aspectos da unidade entre a beleza, o amor e a verdade, calidades que se encarnan na figura da Deusa. De estilo renacentista, c坦mpre salientar que desde a Roma cl叩sica 辿 a primeira vez que se representa unha figura feminina espida.